Aslı Demirel - İki Beyaz Martı

İki Beyaz Martı
İnce bir ayrıntıdan sıyrıldı iki beyaz martı
Geceye ışıktı
Keşmekeşe aydınlık
Ve iki uzak köşeden sesleri çıktı
Sabaha müjdeydi çığlıkları

Yıldızlar çekildi yollarından
Ay yavaş yavaş silindi
Kırıktı sabahın rengi
Dokunulmayı beklerken

Uyku mahmuru bir ressam
Sarılıp tanyeri kokularına
Dikti gözünü martıların aksak uçuşuna
Son rütuş dokundu kanatlarına
Kırıklarını temizledi
Ve semaya salıverdi

Hayalleri şenlendi
Esaretten sonra gelen
Ve esir oldukça dillenen özgürlük
Ressamın paletinden fışkıran
En parlak kırmızının sakladığı
Öz gürlük
Çarpışı çırpınışıydı kanatlarının

Çok sürmedi çünkü hayaldi
Bakışlar sapan taşı oldu yaban ellerde
Yaralandılar
Arada kirletti beyazlarını gri bulutlar
Arada sesleri geceye satıldı
Sabahlara ıslak çıktılar
Titreyerek üşüdüler
Güneşe çığlıklar adadılar
Duyulmadı sesleri
Yine ısınmadı beyazları
Yine üşüdüler
Titreştiler
Bekleştiler

Faydasız bekleyişlerden çıkıp
Yollara düştüler yaralı hatta bereli
Acı artığı olmak önemsizdi
Yetmiyordu artık gök
Gözlerine değişi biçimsizdi

Mavisine dalmak için
Bilmeyenden saklanmak
Açlıklarına serpmek için
Sahipsiz bir deniz aradılar
Bir kulaçlık
Bir bakımlık
Bir sıkımlık canlarıyla

Buldular da

Aman Allah'ım ne kadar uzakta...

(28 03 2008)

Aslı Demirel​