Aslı Demirel - Hasret

Hasret
bilir misin sevgili
gün geçtikçe kazındı içime adın
duyulmuyorum ama mihenk taşısın sancılarıma
bu gülen yüzün ardında
yazdığım her satırın sonunda
çığlıklarla gelen her sabahta
bilir misin sevgili sen varsın

keşke diye diye kurudu dilim
gözüm sana uzandı ağladı sözleriyle elim
artık sensiz ne akıllıyım ne de alim
gel desem olmuyor
dön desem sesim beni bırakmıyor
adın yazılı saatler dans ederken kanımda
giderken ardına ektiğin hasret tohumları şimdi sen kadar
her an sevdana yokluğuna
gözyaşı dökmem neye yarar

yoksun sevgili
yokluğunca çoksun
çokluğunca alev
belki dursaydım gidişine inat yollarına
ne sana susuzluğum kalacaktı
ne kanıma çakılmış böyle kavuran bir hasret
destan yazdırır bu çektiklerim
sevdalılara olsun ibret
böyle savrulurken hasretliğinle
gel de sensizliğe sabret

canım kırgın
sazım dargın
adıma uymuyor sana olan dalgınlığım
bakma güldüğüme
içimin feryatlarını kimseler duymaz
yangınlarımı anlamaz
seni ben gibi bilmez
ben gibi görmez diye yalanlığım

hasret yazdın ustaca dağıma taşıma
sevdanın sen hali her gün yağıyor odama
acısı bol gerçeklerde bir sen varken
diğerleri yalan diğerleri önemsiz
bile bile gelmeyeceğini
unut diyorum adının hasret halini
sarıl varlığıma
durulsun dalgalar
sol yanımda olduğun gibi
ellerimde ol bakışlarımda ol
soluklanayım seni nefes nefes
inan hasret oluşun
kalbimin konulduğu bir kafes...

(29 04 2008)

Aslı Demirel​