Aslı Demirel - Ey Kendini Cellat Bilenler

Ey Kendini Cellat Bilenler
Bir saniye önce
Bir saniye intihar etti elimde
Soluğumu sakladım tam göbeğine
Yetmedi dipdiri tutmak için

Bir gün önce de
Bir gün intihar etmişti
Dün olup isim değişti
Bugün yarını bekliyor
Kelebek misali mezarlığını arıyor
Ellerimin arasında nasılda titriyor
Sonu gelmiş mum misali
Bitiyor

Her seferinde
Bitmeden önce
Güzel bir anı olsun diye
Yıldızlara uzanırım
Ne çok yıldız kesiği dolu parmaklarım

Ve satırlar parmak izlerimle dolu
Bana has bana özel
Ve benden kanamalar
Kendimi süresiz sınamalar
Buzullardan çıkan bir kardelen gibi
Çentiklerle besleniyor yüzüm sanki
Bir yanında gülümseyen kırışıklıklar
Bir yanında ağlarken çıkan sızlanmalar

Sızlıyor yitirilenlere çınlamalar
Duvarlara yansıdı
Zamanların çaldığı gençlik seslerim
Nasıl içerledim
Nasıl içerledim

Kaypak bir düyaydı şansıma düşen
Durmuyor kalemimin ucunda
Yapıştım halı altına atılan tozlara
Önce bir katran döküldü üstüme... gece!
Sonra nefes alamadım
Göğe doladım saçlarımı
Asılıp çıkmak için
Darağacı ilmeği oldu da boğuyor... boğuyor beni

Sıcaklık sökülürken tırnak uçlarımdan
Tırnaklarımdan arta kalan hücrelerim duvarlarda
Neşterle kazıyorum
Sıvaları çözüldü döküldü
Ama ben hala dört bir yanıma yayılmış duvarlarda kanıyorum

Ve şen kahkahalı cellat gözleri
Çanak tutuyor beslenmek için
Tuz ektim akıttıklarıma
Hem kanayıp hem de beslemeyeceğim
Gidin çekilin peşimden
Ben bende demlenenim

Çileler çözdüm bitimsiz
Düğümlerle kesildi yollarım
Yılmadım
Ey kendini cellat bilenler
Sizi de öğütürüm gözlerimde
Sanmayın ki korkağım
Öyle güçlüyüm ki aslında
Alabildiğine yalnızım
Alabildiğine tek başına
Ve gözyaşlarımı kimse katık yapamaz aşına...

(25 01 2008)

Aslı Demirel​