Aslı Demirel - Düşe Düştüm Yine işte

Düşe Düştüm Yine işte
Konuş mu dedi dilin
Ahh ah sevdiğim
Sesim sessizliğimde duymuyor musun?
Sessizliğimde çığlıklarım
Çığlıklarımda damlalar
Damlalarda hayat
Al hayatı ellerine
Ellerinden kaymamalı tüm bitişlere inat...

Yalnızlığım üşütse de
Özümden çıkan hem seni yakar hem beni
Öyle bir yangın ki görünmeyen ama aleni
Bilmeyene saçılmış kül
Bilene çöl sıcağından da kavurucu
Sıcaklıkların parmak ucu dansından sıyrılamayan
Gözbebeklerine yansıyan kıvrak aksi
Sanırım kışa meydan okuyor bu yangın hay aksi

Düşe düştüm yine işte
Duru saf bir göl kenarında şarkılar var dilimde
Bir ucu göle değmiş saçlarımın
Sonra tenine yollar çiziyor
Önce donuyor gibi
Ama ellerim bu izlerden geçince buhar olup uçuyor zaman
Ve gözlerimden bir çocuk koşuyor muzip gülümsemelerini yayarak güne
Kimse tanımadan önce sarınıyor göğün rengine

Ve ellerim dönüyor bana
Satırlardan yol yapıp ruhuma
Okşuyor usul usul
Narince acıtmadan
Çok yara var kabuğunu kaldırmadan
Kan kaybına gebe kalmadan
Cımbızlayıp sahipsizliğin özgür halini
Diyor ki sıcacığım ver elini

Sen bilmiyorsun ama elin ellerimde
Hayalliğine içerledi de
Islandı gece
Dalgalarca kabaran bir ruh
Ve dilimden dökülen bir hece
Sus
Dinle çağlamaları
Gecedeki ıslaklık nehre düştüğü için
Yanardağlardan kopup gelen lavlar akıyor için için...


(19 01 2008)

Aslı Demirel​