Aslı Demirel - Durulan Yer

Durulan Yer
Herşeye mülayim bir bakışa
Kendini kaf dağı şahı sanan bedenin yansımaları karşılık verdi
Önde bir yerlerdeydi ya
Cepte kabarık çıkıntılar vardı ya
Güç kalelerden avuçlarına konuk olmuştu sanki

Kinayeli ses yayıldı göğe
Kırgın yürek gülümsedi yine de
Elden gelen ne vardı
El'den gelene muhtaç olmaktan başka
Tebessümleri kadar ağladı sessizliğinde

Şöyle tam ortaya yayılsaydı dürüstçe
Hiç katıksız ve de saf haliyle
Hatta blöfsüz
O en halsiz en tokatlanmışlığı bile
Dikenli yollarda koşmalara alışmış nasırlı avuçlarla
Kuzu postlarına sarınmışların bilmediği
Öyle ulaşılmazlar saklıyordu ki gerilerinde kimbilir

Durulan yer
Önemliydi önemsizliğince
Yürek
Anlam çokluğu
Hayat akışına karışan bilgelik
Birden yok olabiliyor
Kocaman çığlıkların gökte ufalanması gibi

Bir adım sonra aynı masada
Burun kıvırabilir aslında arkada duran
Ne yazık

Ne yazık ki
Hep bu dünyada çoklu insanlık konuşuldu
İnsan türü tekken
Sınıflara çadırlar kuruldu
Örümceklere teslim edilmiş kof kafalarca da
Bu çadırlar dolduruldu
Tek neden de durulan yer oldu...

(10 06 2007)

Aslı Demirel​