Aslı Demirel - Açlık

Açlık
Ruhunun açlığını gidermeye
Çalışmak nasıldır bilir misin?
Öyle yorgun öyle bitkinsindir ki,
Hiç ama hiç gerçeğe kavuşmak istemezsin.
Ruhun, benliğin, iç''in
Herşeye açtır sanki.
Rüyalara yatarsın doymak için.
Huzura erebilmek için.
Ama günleri yıl gibi yaşarsın.
Gerçek dünya yaralar seni.
Açlığa orda bürünmüşsündür.
Hele ki bu açlığın gerçekliği
Bırakır ruhunda
Katran karası ayak izlerini.
Heran bunları silmek için
Uğraşır, uğraşır, uğraşırsın da
Hayat boyu izlerini ruhundan silemezsin.
En aydınlık günün de bile
Bir bulut olup geçer güneşinin önüne...

Artık sahtedir senin için gülüşler.
Gülen yüzler yalancıdır.
Riyakârdır uzanan eller.
Güven seni bırakıp kaçmıştır.
Ruhunda ki en büyük açlığı yaratıp.
Seni sadece rüyalarla bırakmıştır.
En kötüsü de artık umutsuz kalmışsındır.

Sen hiç açlığını gidermek için
Rüyalara yattın mı?
Hiç sabah olmayacakmış gibi
Karanlıkta kaldın mı?
Zaman hızla akarken
Kendini durmuş bir saat gibi
Hissettin mi hiç?
Kızgın güneş altındayken içinde
Kutup soğuğunu yaşadın mı?
Umudu bitmiş günlerine
Sadece sabrınla katlandın mı? ...

Hayır...
Sen hiç bunları yaşamadın.
Çünkü hiç terk edilip
Yalnız bırakılmadın.
Yalanlarla bezeli bir dünya
Kurulmadı hiç senin için.
Ve kandırılıp
Onarılması imkansız bir şekilde
Kırılmadı kalbin.
Ruhun tüm güzel duygulara
Aç bırakılmadı hiç senin.

Biliyor musun?
Artık hayatta hiç bir
Güzellik bulamıyorum.
Meğer herşey yalanmış.
Kalbim bir yalana bağlanmış.
Yooo artık seni de istemiyorum.
Hele senle olmak
Hayatımın en büyük hatasıymış...

Ben sadece ruhumun açlığını
Dindirmek istiyorum.
Bunu sen yaşattın bana.
Onarmayacağını da biliyorum.
Artık her güzelliğe sahteymiş
Gibi bakıyorum.
Ve ben artık seni
HİİİİÇ İSTEMİYORUM...

(21 09 2006)

Aslı Demirel​