Aşkın Cenazesi Var
En büyük acı nedir? Yüzlerce cevap verilebilir öyle değil mi? Fakat bu soruya cevap verirken herkes kendi yaşadığı en büyük acıyı söyler. Ya da korktuğu bir acıdan bahseder. Benim en büyük korkum sendin !!!Senin beni terk etmenden hiç korkmadım. Ya da beni aldatmandan
Hatta ölmenden bile korkmadım. Benim en büyük korkum senin içimde ölmendi Çünkü bu acının hiçbir telafisi yoktu. Ölsen ömrümün sonuna kadar ağıt yakabilirdim. Ya da terk etsen ömrümün sonuna kadar seni bekleyebilirdim. Aldatmış olsaydın şayet seni bir gün affedebilirdim
Lakin sevgili sen yapılabilecek en kötü şeyi yaptın. O yara bere kalbimde duran seni öldürdün. Ki şimdi nasıl telafi edebilirim bu yalnızlığı, boşluğu
Nasıl kıydın bilmiyorum? Ne yaptın da böyle oldu bilmiyorum. Lakin ben artık seni sevmiyorum. Bir gün bunu söylerim diye çok korkuyordum. Ve oldu işte. Korktuğum başıma geldi.Geceleri seni düşünerek uyuyan o kadın mazi oldu. Sabahları seni görme umuduyla çocuklar gibi neşelenen o kadın yok artık. Sevdamın vadesi doldu artık!!!Çok büyük hayallerim olmadı sana dair. Fakat ömrümün sonuna kadar kalbimde olacaktın. Sen sevmesen de bekleyecektim. Ne olursa olsun ben sana ömrüm demiştim. Ve sen ömrümü ziyan ettin. Çünkü artık sevme kabiliyetimi yitirdim. Artık kimseye inanacak gücüm kalmadı. Senin yüreğimden gittiğin an her şey gitti. Yaşam sevincim yok artık.Ben
Seninle en ufak şeylerle mutlu olabiliyordum. Mesela senle çay içmek bana göre dünyanın en güzel şeyiydi. Senle film izlemek
Ya da şarkı dinlemek
Bitmek bilmeyen kavgalarımızı bile sevdim. Çünkü arkasından barışma ve kavuşmamız muhteşemdi. Gözlerine baktığımda bil isterdim, Orada ben bir dünya kurdum.Şimdi ise o dünyada sadece bir ceset var.Yaşadığım en kötü günlerimde senden sadece yanımda olmanı istemiştim. Ve bunu istediğim için bile kavga etmiştik. Acaba bu yüzden mi bittin bende? Ya da en büyük acıları yaşarken içimde beni acımasızca eleştirdiğin için olabilir mi? Belki de sabır denen taş çatladı. Belki de gücüm kalmadı artık
İçimde yavaş yavaş öldürdün kendini. Sana baktığımda gözlerimde olan o ışıltı yok artık. Ellerini tuttuğum an, hayata meydan okuyan o duygu yok oldu artık. Seni sevmek, hayata direnmekti!!!Nefesini öpecek kadar sevmiştim seni. Şimdi bir elvedaya sığdıramayacak o büyük aşkımı da alıyorum ve gidiyorum.Artık benim hayal kırıklığımsın ahirete kadar. Hiçbir düşmanımın yapamadığı şeyi yaptın. Savaşma ruhumu kaybettirdin bana.Ne yazık ki sen bahsi olunca hatırlayacak güzel anılarımı da sildim hafızamdan..Sana mutluluk dileyemeyecek kadar öfkeliyim şuan kusura bakma. Bir gün öfkemi yenebilirsem sana mutluluk dileyebilirim.Kızgınlığım geçer mi bir gün bilmiyorum
Lakin seni asla affetmeyeceğim
Çünkü sen benim içimde ki seni yok ettin
Tarifi olmayan bir acı bu. Çünkü sen yazılıyordu. Lakin
. Okunuşu farklıydı.Ki o benim yaşam gücümdü, direnişimdi. Ki o benim hayat felsefemdi. İçimde ki sen
İnancımdı
Ve aşkın cenazesi var şimdi. En acı matemi yaşamaya gidiyorum.
Şeyma Yıldırım
Şeyma Yıldırım