Sevdiklerimin Kıymetini Askerdeyken Bir Kez Daha Anladım Onlarsız Bir Hiç Olduğumu Yeğenimi Ablamı Annemi Babamın Yokluğuna Alışmıştım özlememe rağmen yokluğu çok koymuyordu ama Beni Büyüten Çoçukken Düşüp Bir yerim kanasa onunda yüreği kanıyan annemin yokluğu bu tarifsiz bir özlem Acemilikten Sonra onu görünce onu ne kadar sevdiğimi onu ne kadar özlediğimi anlamıştım Allah Korusun ona birşey olsa bu acıya nasıl dayanacağımı düşündüm Benle Her Konuştuğundaki Bir okadar Gururlu ama bir okadar da hüzünlü sesini aklımdan hiç bir zaman çıkarmıyorum Oda Korkuyor Şehit Olacağım diye Ama Biliyorumki Şehit Anası Olmaktanda Gurur duyar Ölmekten Her Ne kadar korkmasamda Annemin Sesini ve O gül yüzünü birdaha göremeyeceğim diye korkuyorum Çarşı İzinlerimde Hemen Bir internet cafeye gidip kamerayla görüştüğümüzdeki o gözlerindeki ve yüzünde sevinci mutluluğu göremeyeceğim diye korkuyorum Bütün Acıları İçine Gömüp Canından çok sevdiği eşininde acısını unutup beni bügünlere getirdiğin ve hayırlı bir evlat yetişdirdiğin için senin ayaklarına kapanıp ayaklarını öpsem hakkını yine ödeyemem
