aşk denizi

alışmak zordur kaybetmeye
önce yavaş yavaş tanırsın, izin verirsin ruhuna girmesine
tanıdıkça bağlanırsın, bağlandıkça kör olursun
görmezsin önündeki sessiz fırtınayı
sanırsın ki hava hep güneşli
ilk dalgalar ayağını okşar
sonra yavaşça bedenine çıkar
ama sen anlamazsın hissetmezsin aşkın ateşinden
su boyuna kadar yükselir ağzının içine kadar girer
işte o an açarsın gözlerini, çıkmaya çalışırsın
ne kadar çırpınırsan, çırpındıkça batarsın en derine
nefes alamazsın.
bir damlada göz yaşların ekler denize
kalbin git gide yavaşlar
sonra bi bakmışsınki boğulmuşsun aşk denizinde.
hani derler ya en beteri cehennem ateşi diye
cehennemi yakmak için bana bir aşk acısı verin yeter

sen güneşimsin yıldızımsın derdim ya
geceleri sensiz bulamazdım ya yolumu
karanlığıma aydınlık olurdun ya
neredesin diye merak etme şimdi
aydınlığından mahrum kaldığım karanlıktayım şimdi...

Faruk BİRİNCİ