PureLove6
Kayıtlı Üye
Asi Poyraz
normal baslayan herşeyin kaosa dönüştüğü bir gün mutlaka vardır insan hayatında...Öyle yada böyle rayında olan herşey bir gün bozulur,dağılır parçalarını yeniden toplamanız gerekir...
işte böyle günlerden biri...Aylardan kasım...Havada aşk var(anlayana
)Normal başlamış herşey kız multu,umutlu geleceğe dair..Ne çıkarırsa hayat onu yaşarım,onu başarırım diye düşünüyor kendi kendine ama...
alınan bir haber paramparça ediyor dünyasını..Telefonun ugursuz sesi beyninde yankılanıyor.Biliyor bir uğursuzluk geleceğini ama kaçamıyor telefondan açıyor..
Çok eski bir dost..Yıllardır görüşmemişler.Görüşmek istemediklerinden değil ama gelişen olaylar engel olmuş işte bir şekilde.Sesini duymak içinin titremesine neden oluyor.Silmeye ugrastıgı anılar beyninde canlanıyor öyle ki alamıyor önce ne dediğini.Anladığındaysa olduğu yere yığılıyor..anlamamayı tercih ediyor ama yapamıyor.Beyninde yankılanıyor o cümle poyraz'ı kaybettik!!...Sana haber verilmesini isterdi.
kaos..O andan sonra her yerde.Beyninde,kalbinde,hayatında...Düşünemiyor,al gılayamıyor,anlatamıyor.Bildiği bir şe var ne olursa olsun gidecek mezarına.Onun öldüğüne inanması gerek.Ve bir ayrıma varıyor kız onu kök ücrelerinden silmekle onun ölmesi aynı şey..derin bir mutsuzluk kaplıyor gövdesini.
yağmur..sonbahar..toprak...kasım ayı..düşündükçe hatırladıgı anılar bunlar ilk tanıstıklarında kalbini mutlulukla dolduran anılar..şimdi mezarlıktayken bunların hepsi batıyor her tarafına.büyük bir isyan var içinde.En sevdiği ayda,mevsimde,en sevdiği havada gömülüyor nedeeeeeeen neden yasayamıyor bu havayı?neden burda değil.burda olsaydı...evet burda olsaydı ne olurdu dıye acımasızca bir saldırı yapıyor beyni.Ne olurdu?bu güne kadar gecen on sene içerisinde o burdaydı neyi değiştirdin?tek yaptığın şey onu kalbinden beyninden saklı odalardan anılardan silmek oldu senin yaptığınla suanın ne farki var ki?zaten ölememiş miydi o senin için?hayır hayır hayır diye atağa geçiyor kalbi.Ben onun hatırlamak ve kaybetmek bana cok acı verdiği için,bu acıyı her gün cok kuvvetli bir sekilde yasamamak için unuttum..ona birşey olması gerekmiyordu ki1yaşamalıydı o uzakta ama güvende diye son cırpınıslarını yaptı kalbi.Yaşayamadıgın hayat senin değildir yaşasa da yaşamasa da sen yaşamaydıktan sonra onu ha su topragın altında gömülü ha senin kalbinde bu neyi değistirir?diye son noktayı içine batırır aklı.
Okunan dualar,akıtılan yaşlar ve girilen koyu bir yas...hiçbirinin de farkında deildir..Telefondakises yanına gelinceye kadar.Asi?başını kaldırdıgında karşılastıgı yüz bütün herseyi geri getirir ait oldukları yere koyar.Sendeler,kaldıramayacağı kadar ağır gelmiştir bu yükler.Asi iyi misin?diye sorulan soruya evet,iyiyim diyebilecek cesareti bulur kendınde.Karşısındaki hızla konusmaya başlar asiii...yapmam gereken bir görevim,ödevim var ve emin ol yük oldu boynuma.Sana verem gerekn bir emanet eger iyiysen şimdi vermek istiyorum çünkü agırlıgı beni boguyor...Cok sasırmasına ragmen kafasını sallayabildi ve eline uzatılan paketi aldı.Ne ne var için de diye sordu ne de kimden diye...
Aradan günler geçti..Kaos hla heryerde..Üstelik yerine gelen anılarla daha şiddetli daha acımasız..Kıpırdayamıyor bile.geldiğinde kaşısına koydugu paket hala durdugu yerde duruyor.Acamıyor bir türlü onun dünyasına girmeye çekiniyor..hakkı olmadığını düşünüyor..
bit cesaret silsilesiyle açıyor paketi.tahta büyük bir kutu bu ağırlgını hiç hissetmemişti oysaki.Titreyen elleriyle kaldırıyor kapağını ve kendini karsılayan şeylerle adeta donup kalıyor...
birbirlerini cok sevdikleri yıllarda henüz bunu birbirlerine söylemeye cesaretleri yokken,cok yakın arkadas olduklarını sandıkları dönemde derste yazdıkları haberler,notlar,dedıkodular...
lise mezuniyetinde kaybettiğini sandığı bilekliği,ilk gittikleri köftecide çingene kadının baktığı falın yanında verdiği ama kendisinin almayı unuttugu ugur taşı...konser biletleri,sevdıklerı sözler,fotograflar ve kasımpatı...kendisinin onu unutmak için kestiği,kırdığı,parcaladığı ve yaktıgı hersey vardı burda. hatırladı herseyın bır eşini de o alırdı saklamak için.Takıldıgında nıye sadece kızlar mı anı biriktirir derdi..
kutunun asağılarına indikçe mektupları gördü.Kendinin ona yazdığı mektuplars okumaya cesaretı yoktu çünkü okursa bu anılara onun arksndan nasıl yasayacagını bilmiyordu.Olmadı intihar ederim diye düşündü.Zaten onu unuttuguma kanaat getırdıkten sonra bile intihar hayatlar yaşamadım mı ben?
bu düşünceyle mektupları eline alırken en alttan bir zarf düştü yere diğerlerinden yeni..Eli istemçsizce ona gitti..daha acmadan biliyordu onun yazdıgını.Sıcaklıgı hala uzerındeydı sanki zarfın...
Asi'm;
seninle ilk tanıstığımız günü de sildin mi herşey gibi silebildin mi?yoksa sadece beyninin kücük odacıklarından birine mi yerleştirdin..
Asi'm sana kızdıgımı sakın düşünme olur mu bu sözlerim üzerine hayatım boyunca sana asla kızamadım ben.Sen yapman gerekeni yaptın ben de.
Şimdii sana bir hikaye anlatcam küçüğüm bakalım ne kadarı tanıdık gelecek sana..
kızla oğlan bir ormanda saganak sekılde yagan yagmurun altında karsılasırlar.Biri hayatına kimseyi almayacagına inanan bir umutsuz,diğeri herseye ragmen yasayabılen bir inatcı...ne olursa olsun karsılasırlar işte o noktada,kasın ayında.Kız pikniğe gemiştir arkadaslarıyla azıcık dolasayım derken kaybolmuş,sonra da yagmura yakalanmıs ve feci korkmustur,asla caktırmaz ama korktugunu sevmez zayıflıklarını göstermeyi...
cocuk...içi sevme ihtiyacıyla dolu ebedi yalnızdır kendi göznde.Çünkü sevec3k bir yanı yoktur kendisinin.İnsanların hayatına girdiğinde hep dağıtmış,bozmus,kırmıstır birşeyleri..En başta kendi ailesini...dogumundan sonra bozulmustur ailenın duzeni.Babasıannesiyle ilgilenmez,annesi ise tüm bunlar için farketmeden canı gibi sevdiği oglunu suclamaya baslamıstır içten içe...ve hayatlarına ayrı devam etmek istediklerinde durduramamıstır bu küçük cocuk onları.Cunku ikisininda kendi hayaları,umutları vardı şimdi bunu anlıyorum asi yazmış poyraz.asi bir an durdu ve düşündü poyrazın annesine olan düşkünlüğü ve hep kendini onun her dediğini yapmak zorunda hissetmesi...Evet dedi asi kendi kendine Aşkta hep bir taraf en fazla acı cekendir derdi poyraz ve annesi bu taraftı.
normal baslayan herşeyin kaosa dönüştüğü bir gün mutlaka vardır insan hayatında...Öyle yada böyle rayında olan herşey bir gün bozulur,dağılır parçalarını yeniden toplamanız gerekir...
işte böyle günlerden biri...Aylardan kasım...Havada aşk var(anlayana
)Normal başlamış herşey kız multu,umutlu geleceğe dair..Ne çıkarırsa hayat onu yaşarım,onu başarırım diye düşünüyor kendi kendine ama...alınan bir haber paramparça ediyor dünyasını..Telefonun ugursuz sesi beyninde yankılanıyor.Biliyor bir uğursuzluk geleceğini ama kaçamıyor telefondan açıyor..
Çok eski bir dost..Yıllardır görüşmemişler.Görüşmek istemediklerinden değil ama gelişen olaylar engel olmuş işte bir şekilde.Sesini duymak içinin titremesine neden oluyor.Silmeye ugrastıgı anılar beyninde canlanıyor öyle ki alamıyor önce ne dediğini.Anladığındaysa olduğu yere yığılıyor..anlamamayı tercih ediyor ama yapamıyor.Beyninde yankılanıyor o cümle poyraz'ı kaybettik!!...Sana haber verilmesini isterdi.
kaos..O andan sonra her yerde.Beyninde,kalbinde,hayatında...Düşünemiyor,al gılayamıyor,anlatamıyor.Bildiği bir şe var ne olursa olsun gidecek mezarına.Onun öldüğüne inanması gerek.Ve bir ayrıma varıyor kız onu kök ücrelerinden silmekle onun ölmesi aynı şey..derin bir mutsuzluk kaplıyor gövdesini.
yağmur..sonbahar..toprak...kasım ayı..düşündükçe hatırladıgı anılar bunlar ilk tanıstıklarında kalbini mutlulukla dolduran anılar..şimdi mezarlıktayken bunların hepsi batıyor her tarafına.büyük bir isyan var içinde.En sevdiği ayda,mevsimde,en sevdiği havada gömülüyor nedeeeeeeen neden yasayamıyor bu havayı?neden burda değil.burda olsaydı...evet burda olsaydı ne olurdu dıye acımasızca bir saldırı yapıyor beyni.Ne olurdu?bu güne kadar gecen on sene içerisinde o burdaydı neyi değiştirdin?tek yaptığın şey onu kalbinden beyninden saklı odalardan anılardan silmek oldu senin yaptığınla suanın ne farki var ki?zaten ölememiş miydi o senin için?hayır hayır hayır diye atağa geçiyor kalbi.Ben onun hatırlamak ve kaybetmek bana cok acı verdiği için,bu acıyı her gün cok kuvvetli bir sekilde yasamamak için unuttum..ona birşey olması gerekmiyordu ki1yaşamalıydı o uzakta ama güvende diye son cırpınıslarını yaptı kalbi.Yaşayamadıgın hayat senin değildir yaşasa da yaşamasa da sen yaşamaydıktan sonra onu ha su topragın altında gömülü ha senin kalbinde bu neyi değistirir?diye son noktayı içine batırır aklı.
Okunan dualar,akıtılan yaşlar ve girilen koyu bir yas...hiçbirinin de farkında deildir..Telefondakises yanına gelinceye kadar.Asi?başını kaldırdıgında karşılastıgı yüz bütün herseyi geri getirir ait oldukları yere koyar.Sendeler,kaldıramayacağı kadar ağır gelmiştir bu yükler.Asi iyi misin?diye sorulan soruya evet,iyiyim diyebilecek cesareti bulur kendınde.Karşısındaki hızla konusmaya başlar asiii...yapmam gereken bir görevim,ödevim var ve emin ol yük oldu boynuma.Sana verem gerekn bir emanet eger iyiysen şimdi vermek istiyorum çünkü agırlıgı beni boguyor...Cok sasırmasına ragmen kafasını sallayabildi ve eline uzatılan paketi aldı.Ne ne var için de diye sordu ne de kimden diye...
Aradan günler geçti..Kaos hla heryerde..Üstelik yerine gelen anılarla daha şiddetli daha acımasız..Kıpırdayamıyor bile.geldiğinde kaşısına koydugu paket hala durdugu yerde duruyor.Acamıyor bir türlü onun dünyasına girmeye çekiniyor..hakkı olmadığını düşünüyor..
bit cesaret silsilesiyle açıyor paketi.tahta büyük bir kutu bu ağırlgını hiç hissetmemişti oysaki.Titreyen elleriyle kaldırıyor kapağını ve kendini karsılayan şeylerle adeta donup kalıyor...
birbirlerini cok sevdikleri yıllarda henüz bunu birbirlerine söylemeye cesaretleri yokken,cok yakın arkadas olduklarını sandıkları dönemde derste yazdıkları haberler,notlar,dedıkodular...
lise mezuniyetinde kaybettiğini sandığı bilekliği,ilk gittikleri köftecide çingene kadının baktığı falın yanında verdiği ama kendisinin almayı unuttugu ugur taşı...konser biletleri,sevdıklerı sözler,fotograflar ve kasımpatı...kendisinin onu unutmak için kestiği,kırdığı,parcaladığı ve yaktıgı hersey vardı burda. hatırladı herseyın bır eşini de o alırdı saklamak için.Takıldıgında nıye sadece kızlar mı anı biriktirir derdi..
kutunun asağılarına indikçe mektupları gördü.Kendinin ona yazdığı mektuplars okumaya cesaretı yoktu çünkü okursa bu anılara onun arksndan nasıl yasayacagını bilmiyordu.Olmadı intihar ederim diye düşündü.Zaten onu unuttuguma kanaat getırdıkten sonra bile intihar hayatlar yaşamadım mı ben?
bu düşünceyle mektupları eline alırken en alttan bir zarf düştü yere diğerlerinden yeni..Eli istemçsizce ona gitti..daha acmadan biliyordu onun yazdıgını.Sıcaklıgı hala uzerındeydı sanki zarfın...
Asi'm;
seninle ilk tanıstığımız günü de sildin mi herşey gibi silebildin mi?yoksa sadece beyninin kücük odacıklarından birine mi yerleştirdin..
Asi'm sana kızdıgımı sakın düşünme olur mu bu sözlerim üzerine hayatım boyunca sana asla kızamadım ben.Sen yapman gerekeni yaptın ben de.
Şimdii sana bir hikaye anlatcam küçüğüm bakalım ne kadarı tanıdık gelecek sana..
kızla oğlan bir ormanda saganak sekılde yagan yagmurun altında karsılasırlar.Biri hayatına kimseyi almayacagına inanan bir umutsuz,diğeri herseye ragmen yasayabılen bir inatcı...ne olursa olsun karsılasırlar işte o noktada,kasın ayında.Kız pikniğe gemiştir arkadaslarıyla azıcık dolasayım derken kaybolmuş,sonra da yagmura yakalanmıs ve feci korkmustur,asla caktırmaz ama korktugunu sevmez zayıflıklarını göstermeyi...
cocuk...içi sevme ihtiyacıyla dolu ebedi yalnızdır kendi göznde.Çünkü sevec3k bir yanı yoktur kendisinin.İnsanların hayatına girdiğinde hep dağıtmış,bozmus,kırmıstır birşeyleri..En başta kendi ailesini...dogumundan sonra bozulmustur ailenın duzeni.Babasıannesiyle ilgilenmez,annesi ise tüm bunlar için farketmeden canı gibi sevdiği oglunu suclamaya baslamıstır içten içe...ve hayatlarına ayrı devam etmek istediklerinde durduramamıstır bu küçük cocuk onları.Cunku ikisininda kendi hayaları,umutları vardı şimdi bunu anlıyorum asi yazmış poyraz.asi bir an durdu ve düşündü poyrazın annesine olan düşkünlüğü ve hep kendini onun her dediğini yapmak zorunda hissetmesi...Evet dedi asi kendi kendine Aşkta hep bir taraf en fazla acı cekendir derdi poyraz ve annesi bu taraftı.