sevdaseli
Bayan Üye
Ardında bıraktığın tozlu raflardaki gülüşlerini sildim günlerce.
Yıkıp döktüğün umutları bıraktım birer birer sokak kenarlarına.
Her gece "sen" diye uyandığım paramparça olmuş düşlerimle
avuttum kendimi.
Ve sen yine "yoksun" sevgili.
Soğuk uçurumlar gibiydi yatağım.
Kalkmak için haykırsada duymuyor sesimi hücrelerim
Ve liğme liğme yüreğimden ayrıldı bedenim.
Seni kaldırmıyor artık hiç bir satırım
Dur artık dedikçe söz dinlemeyen kalemimmiydi?
Ben sustukça yaz durmak yok hadi yaz
dercesine dökülüyor kelimeler.
Duy sesimi dedikçe "a$k" faryat figan kaçı$Ları
ruhumu parçalara bölüyor.
Bütün çıkmaz sokaklarda ben varım sanki
Her kapının ardında "kim o" sesinden sonra
senin sesinmiy di kulaklarımdaki
Artık kaybediyorum sevgili.
Dün gece buz gibi yattığım yatağımdan iki damla göz yaşıyla
uyanadım bu sabaha.
"Nasıl yapardı bunu.
Yalanı nasıl koyardı hayatımıza? Saf bir dü$tü bizimkisi
Nasıl dü$ünebilirdi beni sahte hayatında"
Ama hayır! Bu ilk değildi İlk kalbimin parçalara bölünüşü değildi
Söz vermiştim yüreğime artık üzülücek kırılacak yanı kalmamışltı
Artık üzmeyecektim onu ağlatmayacaktım.
Ve hayat her geçen gün koparacaktı onu içimden
Kendi kendime hesaplaşmalarım son buldu artık
Susturdum feryatlarımı.
Gözümdeki bütün yaşlar durdu bir anda.
Ve artık KaLbime söyle de ağlamasın sevgili.
Bir şarkı olarak kalsın herşey arka fonda