matrock_guzel
Bayan Üye
Eskiden platonik aşklarım vardı şarkıların şiirlerin bir anlamı vardı.Şimdi ne şiir yazmak istiyorum nede şarkı dinlemek..beni istemeyen bir insanın peşinde koşup duruyorum hala kendiside kimseyi bulamıyor kimseyi beğenmiyor bunu gördükçe dahada eriyorum.Bir yandan beni seviyor bir yandanda sevmiyor.Onu çözmek çok ama çok zor insanları hemen kendine bağlayabiliyor.şimdide iki üç kişiden daha teklif aldığını söylüyor ama onlarda olmazmış..hiç bir zevkleri uymuyormuş ya beni niye istemiyor o zaman daha ne arıyor..bide bunları benimle paylaşmak için yoğun bir istek duyuyor ..artık normal bir insana aşık olmadığımı düşünüp yoluma devam etmek istiyorum,davranışları artık beni çok yıpratıyor....kendiside bunu biliyor benimle konuşurken; karşımdaki insanlara çok zarar veriyorum,insanlara değer vermiyorum diyebiliyor..benim onu düzeltmeye gücüm yetmiyor zaten umrundada değil kimseyi dinlemez devamlı mutsuz olduğundan hayattan zevk almadığından şikayet edip duruyor...toplu halde bir yerde bulunulmasından rahatsız oluyor hemen o ortamdan uzaklaşmak istiyor....zaten ilişkileri hep birebir,arkadaşlarıyla birebir görüşüyor ve devamlı odak noktası olmak istiyor.Bunu ona sordum oda ben başka birilerinin yanında olduğumda benimle ilgilenilmediğini düşünürüm o yüzden sıkılırım dedi...bana sık sık koca bulamadığı için şikayetlerde bulunuyor.......işte bütün bunlar olmasına rağmen ben onu hala unutamıyorum.onu tanımadan önce çok farklı bir insandım onu tanıdıktan s hayata bakışım çok değişti insanları daha iyi anlamaya başladım...ama bir onu anlayamıyorum... başkalarını tanımaya çalışıyorum ama onu unutamıyorum bu yüzden kimsenin peşinde koşmak veya kurlar yapmak istemiyorum.....zaten onu gibisi karşıma çıkmayacak herhalde ben nasıl birini sevicem duygularım yok oldu ortada bir şey kalmadı
alıntı
alıntı