sensiz olmaz
Kayıtlı Üye
Anne ve Annelik Sanatı
İyi çocuk yetiştirmek, iyi anne olmakla mümkündür. Anne; sabır, hoşgörü, erdemlilik, iyi niyet, fedakârlık gibi bütün güzellikleri, yani güzel ahlakı önce kendisinde yerleştirmelidir. Çocuğu eğitmek ve yetiştirmek, öncelikle kendimizi eğitmek ve yetiştirmektir.
Bir zamanlar doğmak üzere olan bir bebek vardır. Bu bebeğin ruhu dünyaya indirilmeden önce Âlemlerin Rabbine sorar;
Yarabbi! Dünyaya gönderileceğimi duydum. Ama ben bu ufacık ve aciz halimle orada nasıl yaşayabilirim? Mevla Tealadan nida gelir.
Senin için bir melek yarattım. O melek her türlü ihtiyacını karşılayacak; seni besleyip büyütecek Çocuk ruh devam eder;
Ya Rabbi! Duyduğuma göre dünyada kötü insanlar ve çok kötülükler varmış. Ben onlardan nasıl korunacağım? Yine cevap gelir çocuğa; Senin için yarattığım melek, kendi hayatı pahasına seni koruyacak.
Çocuk ruhtan tekrar soru yönelir Mevlaya; Ama ben burada sana yakınım ve bundan dolayı çok mutluyum. Dünyaya gönderilince senden ayrılığa nasıl dayanacağım?
Nida gelir Mevladan Senin için yarattığım melek, bana ulaşma yollarını bir bir öğretecek
Tam o sırada manevi kapılar açılır. Çocuk ruh telaşla sorar; Rabbim! Sanırım gitme vaktim geldi. Ben o meleği nasıl tanıyacağım? İsmi nedir?
Cevap gelir:
İsmi önemli değil. Ama sen ona ANNE diyeceksin. Allah-ü Tealanın Rahim sıfatının tecellisi kadında annelik olarak zuhur etmiştir. Annelik kadının ruhuyla bütünleşen ulvi bir duygudur.
Şefkatin, fedakarlığın, cesaretin ve sevginin zirvesidir, ismidir annelik
Anne Kimdir?
Annelik ulvi bir vazifedir, öncelikle de mesuliyettir. Anne, çocuk eğitiminin dünyevi ve uhrevi mesuliyetini bilmeli; çocuğunun yetişmesinde kendi rolünün büyüklüğünü ve sorumluluğunu iyice kavramalıdır.
Annelik kadının yirmi dört saatini, hatta hayatının tamamını içine alan; hiç tatili, dinlenmesi, istifası olmayan, dünyanın en ağır, en mesuliyetli mesleğidir.
Bütün mesleklerin bir okulu, bir eğitim öğretim kurumu olduğu halde, anneliğin yazık ki bir okulu yoktur. Bu durumda bizler, bu zorlu ve ulvi meslek olan ve bize diğer meslekler gibi deneme, yanılma şansı da bırakmayan anneliği nereden, nasıl öğreniyoruz?
Annelik mesuliyetin yanı sıra bilgi isteyen bir sanattır. Anneler çocuk eğitimi ve çocuk psikolojisi konusunda gereken bilgi donanımına mutlaka sahip olmalıdır.
Şüphesiz her konuda olduğu gibi ço-cuk yetiştirmede de bilgi yeterli değildir. Ancak çocuğumuzun eğitiminde tatbik edebildiklerimiz ancak bildiklerimiz içinden seçile gelenlerdir.
Annelik çocuğu büyütmek değil, yetiştirmektir.
İyi çocuk yetiştirmek, iyi anne olmakla mümkündür. Anne sabır, hoşgörü, erdemlilik, iyi niyet, fedakârlık gibi bütün güzellikleri yani güzel ahlakı önce kendisinde yerleştirmelidir.
Çocuğu eğitmek ve yetiştirmek, öncelikle kendimizi eğitmek demektir.
Unutmayalım ki; sevgiyle, hoşgörüyle büyüyen çocuklar sevmeyi, hoşgörülü ve sabırlı olmayı öğrenirler. Nezaket ve ahlak kuralları anlatılarak değil, yaşanarak öğretilir.
Çocuklar öğüt değil örnek ister. Bir çocuğu eğitmeye karar verince işe büyükannesinden başlamak gerekir. Victor Hugo Allah-ü Tealanın Rahim sıfatının tecellisi, kadında annelik olarak zuhur etmiştir.
Annelik kadının ruhuyla bütünleşen ulvi bir duygudur. Şefkatin, fedakârlığın, cesaretin ve sevginin zirvesidir, ismidir annelik
Annelik ve Sevgi
Sevginin açtırdığı çiçekleri hazan soldurmaz
Bebeğimi görebilir miyim? diye sordu, yeni anne. Beyaz örtülere sarılmış bebeği uzattılar yavaşça.
Mutlu annenin taş gibi donup kaldı bakışları. Bebeği doğuştan kulaksızdı.
Aradan yıllar geçti, çocuk büyüdü ve okula başladı. Bir gün okul dönüşü, hıçkırıklar içinde kendisini annesinin kollarına attı, çocuk.
Ağlayarak anlattı: Çocuklardan biri benimle ucube diyerek alay etti.
Çocuk büyüdü ve yakışıklı bir genç oldu. Zeki ve çalışkandı.
Ama kulaklarının olmayışı hayat yolunun üzerinde asla aşamadığı en büyük engeldi. Yalnızdı; mutsuzdu
Bir gün babası, durumu aile doktor-larıyla konuştu. Doktor Bir çift ku-lak bulabilirsek, onları ameliyatla takabileceğime inanıyorum dedi.
Böylece iki yıl kulaklarını bağışlayacak bir fedakâr aradılar.
Nihayet bir gün babası Hastaneye gideceğiz oğlum dedi.
Annen ve ben sana kulaklarını bağışlayacak birini bulduk.
Ancak bu kişinin kim olduğu bir sır olarak kalacak.. Operasyon çok başarılı geçti ve o, adeta yeni bir insan oldu. Okulda ve sosyal hayatında büyük başarılar kazandı. Evlendi ve diplomat oldu.
Yıllar geçti Hayatının en acı günüydü o gün. Annesinin cenazesi başında babasıyla birlikte bekliyordu. Babasının elleri yavaşça annesinin başına doğru uzandı ve kumral saçlarını geriye doğru attı.
Annesinin kulakları yoktu. Annen saçlarını hiç kestirmediği için mutluydu diye mırıldandı babası Ve hiç kimse onun daha az güzel olduğunu düşünmedi.
Çocuk sevgiyle yetişir. Çocuk eğitiminde, çocuğu sevmek ve sevgisini ona ifade edebilmek şarttır.
Çocuklarımız kaç yaşında olursa olsunlar bizim tarafımızdan sevilmeye ve sevildiklerini bilmeye şiddetle muhtaçtırlar.
Sevgi anne-babanın hatta eğitimcinin çocuk üzerindeki en tesirli gücüdür. Bunu kullanmasını bilmek de gerçek bir sanattır.
Çocuğunu sevmeyen anne-baba yoktur. Ama sevgisini gösteremeyen anne-baba pek çoktur.
Dolayısıyla eğitimde sevmekten çok sevgisini gösterebilmek asıldır. Onun için öncelikle sevginin ifade yollarının öğrenilmesi gerekir. Bakın bir grup genç kızımız ne diyor:
Anne-babalarımız bize sevgilerini göstermede neden cimrilik ediyorlar? Bu güne kadar bizlere Seni seviyorum dediklerini bile hatırlamıyoruz.
Başkalarıyla konuşurken tanıdıkları yumuşak ses tonlarını, bizden neden esirgiyorlar? ...
İyi çocuk yetiştirmek, iyi anne olmakla mümkündür. Anne; sabır, hoşgörü, erdemlilik, iyi niyet, fedakârlık gibi bütün güzellikleri, yani güzel ahlakı önce kendisinde yerleştirmelidir. Çocuğu eğitmek ve yetiştirmek, öncelikle kendimizi eğitmek ve yetiştirmektir.
Bir zamanlar doğmak üzere olan bir bebek vardır. Bu bebeğin ruhu dünyaya indirilmeden önce Âlemlerin Rabbine sorar;
Yarabbi! Dünyaya gönderileceğimi duydum. Ama ben bu ufacık ve aciz halimle orada nasıl yaşayabilirim? Mevla Tealadan nida gelir.
Senin için bir melek yarattım. O melek her türlü ihtiyacını karşılayacak; seni besleyip büyütecek Çocuk ruh devam eder;
Ya Rabbi! Duyduğuma göre dünyada kötü insanlar ve çok kötülükler varmış. Ben onlardan nasıl korunacağım? Yine cevap gelir çocuğa; Senin için yarattığım melek, kendi hayatı pahasına seni koruyacak.
Çocuk ruhtan tekrar soru yönelir Mevlaya; Ama ben burada sana yakınım ve bundan dolayı çok mutluyum. Dünyaya gönderilince senden ayrılığa nasıl dayanacağım?
Nida gelir Mevladan Senin için yarattığım melek, bana ulaşma yollarını bir bir öğretecek
Tam o sırada manevi kapılar açılır. Çocuk ruh telaşla sorar; Rabbim! Sanırım gitme vaktim geldi. Ben o meleği nasıl tanıyacağım? İsmi nedir?
Cevap gelir:
İsmi önemli değil. Ama sen ona ANNE diyeceksin. Allah-ü Tealanın Rahim sıfatının tecellisi kadında annelik olarak zuhur etmiştir. Annelik kadının ruhuyla bütünleşen ulvi bir duygudur.
Şefkatin, fedakarlığın, cesaretin ve sevginin zirvesidir, ismidir annelik
Anne Kimdir?
Annelik ulvi bir vazifedir, öncelikle de mesuliyettir. Anne, çocuk eğitiminin dünyevi ve uhrevi mesuliyetini bilmeli; çocuğunun yetişmesinde kendi rolünün büyüklüğünü ve sorumluluğunu iyice kavramalıdır.
Annelik kadının yirmi dört saatini, hatta hayatının tamamını içine alan; hiç tatili, dinlenmesi, istifası olmayan, dünyanın en ağır, en mesuliyetli mesleğidir.
Bütün mesleklerin bir okulu, bir eğitim öğretim kurumu olduğu halde, anneliğin yazık ki bir okulu yoktur. Bu durumda bizler, bu zorlu ve ulvi meslek olan ve bize diğer meslekler gibi deneme, yanılma şansı da bırakmayan anneliği nereden, nasıl öğreniyoruz?
Annelik mesuliyetin yanı sıra bilgi isteyen bir sanattır. Anneler çocuk eğitimi ve çocuk psikolojisi konusunda gereken bilgi donanımına mutlaka sahip olmalıdır.
Şüphesiz her konuda olduğu gibi ço-cuk yetiştirmede de bilgi yeterli değildir. Ancak çocuğumuzun eğitiminde tatbik edebildiklerimiz ancak bildiklerimiz içinden seçile gelenlerdir.
Annelik çocuğu büyütmek değil, yetiştirmektir.
İyi çocuk yetiştirmek, iyi anne olmakla mümkündür. Anne sabır, hoşgörü, erdemlilik, iyi niyet, fedakârlık gibi bütün güzellikleri yani güzel ahlakı önce kendisinde yerleştirmelidir.
Çocuğu eğitmek ve yetiştirmek, öncelikle kendimizi eğitmek demektir.
Unutmayalım ki; sevgiyle, hoşgörüyle büyüyen çocuklar sevmeyi, hoşgörülü ve sabırlı olmayı öğrenirler. Nezaket ve ahlak kuralları anlatılarak değil, yaşanarak öğretilir.
Çocuklar öğüt değil örnek ister. Bir çocuğu eğitmeye karar verince işe büyükannesinden başlamak gerekir. Victor Hugo Allah-ü Tealanın Rahim sıfatının tecellisi, kadında annelik olarak zuhur etmiştir.
Annelik kadının ruhuyla bütünleşen ulvi bir duygudur. Şefkatin, fedakârlığın, cesaretin ve sevginin zirvesidir, ismidir annelik
Annelik ve Sevgi
Sevginin açtırdığı çiçekleri hazan soldurmaz
Bebeğimi görebilir miyim? diye sordu, yeni anne. Beyaz örtülere sarılmış bebeği uzattılar yavaşça.
Mutlu annenin taş gibi donup kaldı bakışları. Bebeği doğuştan kulaksızdı.
Aradan yıllar geçti, çocuk büyüdü ve okula başladı. Bir gün okul dönüşü, hıçkırıklar içinde kendisini annesinin kollarına attı, çocuk.
Ağlayarak anlattı: Çocuklardan biri benimle ucube diyerek alay etti.
Çocuk büyüdü ve yakışıklı bir genç oldu. Zeki ve çalışkandı.
Ama kulaklarının olmayışı hayat yolunun üzerinde asla aşamadığı en büyük engeldi. Yalnızdı; mutsuzdu
Bir gün babası, durumu aile doktor-larıyla konuştu. Doktor Bir çift ku-lak bulabilirsek, onları ameliyatla takabileceğime inanıyorum dedi.
Böylece iki yıl kulaklarını bağışlayacak bir fedakâr aradılar.
Nihayet bir gün babası Hastaneye gideceğiz oğlum dedi.
Annen ve ben sana kulaklarını bağışlayacak birini bulduk.
Ancak bu kişinin kim olduğu bir sır olarak kalacak.. Operasyon çok başarılı geçti ve o, adeta yeni bir insan oldu. Okulda ve sosyal hayatında büyük başarılar kazandı. Evlendi ve diplomat oldu.
Yıllar geçti Hayatının en acı günüydü o gün. Annesinin cenazesi başında babasıyla birlikte bekliyordu. Babasının elleri yavaşça annesinin başına doğru uzandı ve kumral saçlarını geriye doğru attı.
Annesinin kulakları yoktu. Annen saçlarını hiç kestirmediği için mutluydu diye mırıldandı babası Ve hiç kimse onun daha az güzel olduğunu düşünmedi.
Çocuk sevgiyle yetişir. Çocuk eğitiminde, çocuğu sevmek ve sevgisini ona ifade edebilmek şarttır.
Çocuklarımız kaç yaşında olursa olsunlar bizim tarafımızdan sevilmeye ve sevildiklerini bilmeye şiddetle muhtaçtırlar.
Sevgi anne-babanın hatta eğitimcinin çocuk üzerindeki en tesirli gücüdür. Bunu kullanmasını bilmek de gerçek bir sanattır.
Çocuğunu sevmeyen anne-baba yoktur. Ama sevgisini gösteremeyen anne-baba pek çoktur.
Dolayısıyla eğitimde sevmekten çok sevgisini gösterebilmek asıldır. Onun için öncelikle sevginin ifade yollarının öğrenilmesi gerekir. Bakın bir grup genç kızımız ne diyor:
Anne-babalarımız bize sevgilerini göstermede neden cimrilik ediyorlar? Bu güne kadar bizlere Seni seviyorum dediklerini bile hatırlamıyoruz.
Başkalarıyla konuşurken tanıdıkları yumuşak ses tonlarını, bizden neden esirgiyorlar? ...