enaLita
Bayan Üye
Dört mevsimin yaşandığı bir şehirdeyim… Sana iki adım bilemedin belkide üç adım uzağındayım üstelik! Saatlerimi buğulu bir camın kenarında harcıyorum..
Zaman öyle değersiz öyle anlamsız ki.. Kaybettiğim ne dünlerim var oysa hep hayallere dalıp dalıp kaybettiğim… Sana dair özlemleri büyüttüğüm koca bir dünyam var sanıyordum. Dünleri kaybettikçe anlamaya başladım, küçük çok küçükmüş benim dünyam…
Öyle olmasa bir beni nasıl sığdıramazdım ki içine. İçim içime sığmıyor işte! Bak gör! Ne bir kitap yüzü unutturuyor adını ne de “seni seviyorum” diyen yabancı bir çift dudak.. Böylesine içli dışlı olamazdım yalnızlıkla! Onca kalabalığa rağmen…
Bazen kapına elimi vuracak kadar deliriyor yüreğim! Bazense istiyorum ki yalnızlığımı inadına habersiz bırakayım senden.. Biliyorum ki varlığımın sende hiçbir anlamı yok! O halde yalnızlığımı da seninle paylaşacak kadar önemsiz kılamam…
Biliyor musun, öldü bütün hislerim.. Artık hiçbirşeyin eskisi gibi olmayacağını düşündüğümde tek bir damla yaş akmıyor gözümden! Gözümden düştüğün yerde isminde sevginde. Yarınlara ertelediğim umutlarım vardı.
Belki bugün belki yarın diye avuttuğum bir de sevgim vardı vaktiyle! Yavaş yavaş kayboluyorsun. İçimde kalan küçük bir ukte senin ismin! Yıllar sonra aklıma geldikçe içli bir ahhhh çekip hatırlayacağım dünlerim kaldı sende… Keşke demedim…
Hiç keşkem olmadı sana dair.. İçinde adının geçtiği pişmanlıklarımda olmadı… Seninle ne yaşadıksa iyi ki dedim… İyi ki sendin sebebi herşeyin. Bak işte, HepHerşeydin sen! Ve öyle kaldın bende.. Öyle ki anlam vermez oldu başka bir suret başka bir sevgi… Yanımda ki bile bin kat yabancı bana..
“Sensiz geçen günlerin kazası yok be sevgili…”
Çok sonraları anladım nöbetini tuttuğum o vuslatın imkansız olduğunu… Koca bir yılı senli sensiz devirdim işte.. Ha şöyle ha böyle! Çok zorlandığım günler oldu. Çok bocaladım… Kaç resmi soldurdum ellerimle… Zamana uyduk bizde. O köşe başı aşklarına döndü sevgimiz.
Herşey köşe başını dönene kadardı. Kısacıktı geçirdiğimiz zamanlar seninle… Yarımdık hep! Dedim ya dört mevsimi yaşadığım bir şehirde, sana iki bilemedin üç adım uzağındayım.. Gelir miyim tekrar dersin? Bu kadar soğumuşken senin isminden… Bunca sözü bir araya getirip yazacak kadar uzaklaşamamışım senden… Yazık! “Sen içimde dolanırken olamam kimseyle”.. fondaki şarkıya titriyor içim. Anlamaya çalış.. Uzaklığımı… Sessizliğimi… Uzak dur, dokunma daha kapanmamış yaralarıma… Kanatma yeniden, merhem olacağın yok nasılsa…