ParadokS
Kayıtlı Üye
Ne yazılmalı ki silinip gitmesin, ne söylenmeli ki unutulup bitmesin.
Sessizlikle başlayan bir hikaye bi. Eğer başladığı gibi bitecekse sonu,
Yaşanan her ne varsa sil, gitsin. Hayallerde gerçek gibi yaşarken seni,
Umutlarda bitti bir zaman, sevgiler de.
Seni seviyorum çünkü ne zaman şiir okusam, mısralarından sen akıyorsun,
Gözlerimden yaşlar süzülüp resmine damlıyor, sessizlik sararıyor içimde,
susuyorum.
Tam buldum dediğin anda kaybetmek nedir bilir misin?
Atılmışlığı hissettiğin oldu mu?
Hayaliyle yaşamayı ezberledin mi?
Delicesine sevdiğin ama onun seni sevmediğini öğrendiğin o anı hiç yaşadın
mı?
Onun eksik yanlarını bile sevebildin mi?
Terkedilişe ilk defa görüyormuş gibi baktın mı?
Elvedasız ayrılıklar acıttı mı içini?
Göz kapaklarına inat, uyumadığın oldu mu gecelerde?
Sadece mum ışığının aydınlattığı odandaonu düşündüğün oldumu saatlerce?
Ellerin onsuz kaldığında üşüdün mü?
Duyuyorum susuyorsun, yine susuyorsun, tıpkı o zamanki gibi söylemiyorsun.
Seni seviyorum çünkü hergün biraz daha tükenirken hersey, benliğim sessizce inliyor ben susuyorum.Bir an elinden tutuyorum, biran sonra belkide tamamen elimden kayıp gitmis oluyorsun, anlayamıyorum.Yine sensiz kalıyor kollarım, yine ıslanıyor gözlerim. Yaşamam Iain tek nedenimdin sen. Fakat binlerce sebep vardı seni sevmem için.
Seni seviyorum çünkü yaşanacak bütün imkansızlarda sen varsın.
Biryerlerim acıyor durmaksızın. Sessizliğin çok şey söylese de bazen
Suzmanda incitir beni. Bilirim, belkide en iyi ben bilirim ki, susmasını
bilmek, bildiğini söylemekten daha zor. Bir uçurum gibi derinleşen
sessizlik, bizi birbirimizden ayırdı bile. Yenildik dostluğumuza, zamana,
yalnızlığa, yenildik işte! Sinsice sardı sessizlik, böyle birdenbire,
ansızın ve ben hala unutmam gerektiğini söyleyenlere inanmıyorum.
Hissettiklerimi söylemektense dost kalmayı, seni sensiz yaşamatansa susmayı
Tercih ederim. Senin beni sevme fikri bile beni mutlu edebilecek kadar güzel
Ve asil!
Seni seviyorum çünkü sen benim siyah beyaz dünyamı renklendiren o çok az
Seyden birisin. Sensiz her andan korktum, korkuyorum. Alıp gitme ellerini,
alıp gitme gülüşlerimi, götürme düşlerimi. Sen benden gittin gideli öyle
bıktım ki sensiz kendimden.
Seni seviyorum çünkü hala birseyler var vazgeçemediğim. Ben herkes için şiir
yazmadım, bu hep tuhaf gelmişti. Fakat şimdi senin için şiir yazmamak tuhaf
geliyor. Bu yıllarca sürecek ve de hiç dinmeyecekmiş gibi düşünürken
görüyorum ki anlamını yitiren birşeyler var aramızda.
Seni seviyorum çünkü tam herseyden vazgeçmiştim ki, karanlığımın perdesini
Yırttı ellerin. Ama yine direndik sessizliğe, hala konuşulmadan kalan öyle
Çok şey varki! Sustuğun yerde birşeyler kırılıyor.
Nasıl söyleyeceğini sende bilmiyorsun besbelli; Susman gerekiyor diye
Susuyorsun belkide, dostluğumuz için
Kalbim sendeyken her adımda, aklım sendeyken her dakika, unutmadım,
Unutamadım işte!
Sessizlikle başlayan bir hikaye bi. Eğer başladığı gibi bitecekse sonu,
Yaşanan her ne varsa sil, gitsin. Hayallerde gerçek gibi yaşarken seni,
Umutlarda bitti bir zaman, sevgiler de.
Seni seviyorum çünkü ne zaman şiir okusam, mısralarından sen akıyorsun,
Gözlerimden yaşlar süzülüp resmine damlıyor, sessizlik sararıyor içimde,
susuyorum.
Tam buldum dediğin anda kaybetmek nedir bilir misin?
Atılmışlığı hissettiğin oldu mu?
Hayaliyle yaşamayı ezberledin mi?
Delicesine sevdiğin ama onun seni sevmediğini öğrendiğin o anı hiç yaşadın
mı?
Onun eksik yanlarını bile sevebildin mi?
Terkedilişe ilk defa görüyormuş gibi baktın mı?
Elvedasız ayrılıklar acıttı mı içini?
Göz kapaklarına inat, uyumadığın oldu mu gecelerde?
Sadece mum ışığının aydınlattığı odandaonu düşündüğün oldumu saatlerce?
Ellerin onsuz kaldığında üşüdün mü?
Duyuyorum susuyorsun, yine susuyorsun, tıpkı o zamanki gibi söylemiyorsun.
Seni seviyorum çünkü hergün biraz daha tükenirken hersey, benliğim sessizce inliyor ben susuyorum.Bir an elinden tutuyorum, biran sonra belkide tamamen elimden kayıp gitmis oluyorsun, anlayamıyorum.Yine sensiz kalıyor kollarım, yine ıslanıyor gözlerim. Yaşamam Iain tek nedenimdin sen. Fakat binlerce sebep vardı seni sevmem için.
Seni seviyorum çünkü yaşanacak bütün imkansızlarda sen varsın.
Biryerlerim acıyor durmaksızın. Sessizliğin çok şey söylese de bazen
Suzmanda incitir beni. Bilirim, belkide en iyi ben bilirim ki, susmasını
bilmek, bildiğini söylemekten daha zor. Bir uçurum gibi derinleşen
sessizlik, bizi birbirimizden ayırdı bile. Yenildik dostluğumuza, zamana,
yalnızlığa, yenildik işte! Sinsice sardı sessizlik, böyle birdenbire,
ansızın ve ben hala unutmam gerektiğini söyleyenlere inanmıyorum.
Hissettiklerimi söylemektense dost kalmayı, seni sensiz yaşamatansa susmayı
Tercih ederim. Senin beni sevme fikri bile beni mutlu edebilecek kadar güzel
Ve asil!
Seni seviyorum çünkü sen benim siyah beyaz dünyamı renklendiren o çok az
Seyden birisin. Sensiz her andan korktum, korkuyorum. Alıp gitme ellerini,
alıp gitme gülüşlerimi, götürme düşlerimi. Sen benden gittin gideli öyle
bıktım ki sensiz kendimden.
Seni seviyorum çünkü hala birseyler var vazgeçemediğim. Ben herkes için şiir
yazmadım, bu hep tuhaf gelmişti. Fakat şimdi senin için şiir yazmamak tuhaf
geliyor. Bu yıllarca sürecek ve de hiç dinmeyecekmiş gibi düşünürken
görüyorum ki anlamını yitiren birşeyler var aramızda.
Seni seviyorum çünkü tam herseyden vazgeçmiştim ki, karanlığımın perdesini
Yırttı ellerin. Ama yine direndik sessizliğe, hala konuşulmadan kalan öyle
Çok şey varki! Sustuğun yerde birşeyler kırılıyor.
Nasıl söyleyeceğini sende bilmiyorsun besbelli; Susman gerekiyor diye
Susuyorsun belkide, dostluğumuz için
Kalbim sendeyken her adımda, aklım sendeyken her dakika, unutmadım,
Unutamadım işte!
Son düzenleme:
