Aldatılmak. 1

---> Aldatılmak. 1

Yüreğindeki yara umarım bir gün geçer.Kalemine ve yüreğine sağlık beğendim
(+)

---> Aldatılmak. 1

Yürümeye çıkmıştım o gece. Gökyüzü üstümde inci gibi parlarken. Hafif hafif esen ılık rüzgar üstümden geçerken..

Kendime yakınlaşıyordu her adımda. Tarlalardaki başakları dalgalandıran rüzgar ağaçtaki tomurcukların enfes kokusu ve belli belirsiz şarıldayan ırmak.. Hepsi bu sihirli harmoniyle iç içeler. Ayrılmaz bir bütünler. Biz neden gerçekten ait olduğumuz o şeylerle değiliz?

Hayat köşe başında yitip giden insanların iç çekişleri midir dersin. Adımlar atıyorum ardı ardına. Düşünceli ve bulutsuz gökyüzü altında yıkanırken ay ışığıyla baştan ayağa.

Sesler duyuyorum uzaklarda çalan bir lavtadan akan.. Gece mavi ve zarif.
Sinesinde yalnızlıklar saklayan insanların gülümsediği maskelere gebe gece.

Yaş yaprakların örttüğü bir tavşan yuvası mı o ötemdeki? Kayalığın tepesindeki karaltıda muhtemelen bir dağ keçisi. Sessiz etrafım. Kaç saattir yürüyorum bilmeden ilerledim.


Şimdi hava daha serin. İpek kaftanımın altındaki ince yün yeleğim yetmez oldu buradaki sert havaya karşı koymaya. Beni üşüten burada karanlığı dağıtan bir başka sesin dost bir nefesin olmayışıydı aslında.

Sesler akıyor hala kulağıma. Bu mümkün olmayacak kadar geride kalmış olsa da. Nasıl olduğunu bilmediğim şekilde o ılık rüzgar hala üstümde ama ben üşüyorum. Bi yandan ısınmak bi yandan donarcasına üşümek bu.

Hissettiklerim çıldırmış bir adamın davranışları gibi..
Ön görülemez ve mantıksız.
Gelmiş ve gelecek olan zamanın insanda bıraktığı yılgınlık veya o körpe heyecan gibi.

Algılayabildiğim bir başka şeyse elimdeki kan lekesi. Hala sıcacık ve capcanlı bir kızıl. Ellerimden akıyor yerdeki ahşap zemine çarpıyor. Sesler kayboluyor. Acı öylesine yükleniyor ki üstüme.. Altında kendimi incecik ve bükülmüş buluyorum. Bu kan havadaki ılık rüzgar beni üşüten yürüyüş. Kaybolacak denli yok oluşum...

Uyanıyorum. Yine aynı rüya. Yine o gece.. Yine kan ve belirsizliğe gömülüşüm.
Sessizce geçen zamanın ardından beni saran bu korkunç an.

Zihnim yine bana acılarımı harman ediyor. Bunalımlarım ve o gecenin izlerini kırılmış şekilde bozuk bir ruh haliyle geri veriyor.

Büyüdüm sardım yaralarımı.
Tek başıma.
Çarpıştım.
Hayatla.
İnsanlar ve yüzsüzlükleriyle.
Hala yaşıyorum buna yaşamak denebilirse.
Ama şükrediyorum düşmüşleri görünce.
Yaşam ne ilginç bir yerdir. Acılarla dolu ama sürekli yenilenen.
Ve hayattan ilginci insandır.
Aynı hatayı bin defa yineleyen.
Aynı tövbeden yüz kere dönen.
Aynı aşka on kere düşen.
Aldatılan
harcanan
terk edilen.
Yine de her yeni güne ısrarla uyanan.

Ah insan.
Sende zaman zaman öyle bir çaresizlik görüyorum ki..
Belki o çaresizliğin verdiği hüzne dalsam kendimi kaybederim.
O kadar yalnız ve zavallısın ki. Seni ancak bunu farkına varmak kurtaracak. Bilemessin.
Yanılırsın.
Sesleri dinle. Derinden geliyor ağır ağır akıyor. Kulaklarımda.
Her yerde..

---> Aldatılmak. 1

güzel tanımlama . .