sEmih
Kayıtlı Üye
Bayram arifesi
bir tabut evin önünde
O evde acı var yürek yangını
Ateş düşmüş bacaya
havada pusu suskun
Gün kara bulutlarda
güneş griye döngün
Feryatlar arşa uzandı
karabasanlar çökmüş çatıya
Sarmaşıkların başı öne düşkün
Dağın yamacında ki evi
esir aldı hüzün.
Yürek yangınlarına düştü
gözyaşı yağmurları
Şimdi tüm ulus acılı
ve yaralı Türk milleti
bir tabut kondu avluya
al bayrağa sarılı
O ev
şehit Mehmet’in evi..!
Dağlar yol vermez menzile,
Pusu var,
tuzak var
ölüm her yerde
Ve ıslık
çalan çöl rüzgârı
Kurt ulumalarına inat zifiri karanlık
Yavukluyu düşlemek zor
bu saatlerde.
Bir ses
bir çığlık
gök gürültüsünü andıran,
Tükendi umutlar
özlemin bittiği o an
Ses verdi yüreğine
ateş düşen ana
Üzgün ve şaşkın
halen biçare baba
Nereden geldi
ne çabuk geldi acı,
Şimdi tüm ulus sancılı
ve yaralı Türk milleti
Kapı önünde bir tabut
al bayrağa sarılı.
O ev
şehit Mehmet’in evi..!
Bir ateş düştü haneye ansızın
Yürekler alev aldı
kan kırmızı,
canhıraş çığlıklar yükseldi
mavi bulutların gölgesinde kızıl
buğulu gözler de deniz tuzu ıslak
onlarca boyu serviler al, al uzandı
binlercesinden biriydi bu çöken çatı
Bitlisli paşama,
erime de
uzanan aynı eldi
Biçare başlar öne eğildi
Şimdi tüm ulus acılı
ve yaralı Türk milleti
Bir tabut var evin eşiğinde
al bayrağa sarılı
O ev
şehit Mehmet’in evi..!
Evde figan,
ev enkaz,
ev yıkıldı başlara
gelinin kucağın da
üç aylık balası
Teskereye kalmıştı Mehmet’in
üç haftası
Bekle bebeğim geleceğim,
az kaldı demişti Mehmet karısına,
Az kaldı şafak yirmi bir dedi.
Oysa şehitlik mertebesi
yazılmıştı alnına
Ne yazık ki yenilecekti Mehmet
alın yazısına
Yüzünde buruk bir acı
Mehmet’in gözleri açıktı
Şehitler ölmez yazan beyit
Mehmet’in üzerinden çıktı.
Şimdi tüm ulus acılı
ve yaralı Türk milleti
Son yolculuğa çıkıyordu evinden
al bayrağa sarılı,
dünyaya küsen
O ev
şehit Mehmet’in evi..!
bir tabut evin önünde
O evde acı var yürek yangını
Ateş düşmüş bacaya
havada pusu suskun
Gün kara bulutlarda
güneş griye döngün
Feryatlar arşa uzandı
karabasanlar çökmüş çatıya
Sarmaşıkların başı öne düşkün
Dağın yamacında ki evi
esir aldı hüzün.
Yürek yangınlarına düştü
gözyaşı yağmurları
Şimdi tüm ulus acılı
ve yaralı Türk milleti
bir tabut kondu avluya
al bayrağa sarılı
O ev
şehit Mehmet’in evi..!
Dağlar yol vermez menzile,
Pusu var,
tuzak var
ölüm her yerde
Ve ıslık
çalan çöl rüzgârı
Kurt ulumalarına inat zifiri karanlık
Yavukluyu düşlemek zor
bu saatlerde.
Bir ses
bir çığlık
gök gürültüsünü andıran,
Tükendi umutlar
özlemin bittiği o an
Ses verdi yüreğine
ateş düşen ana
Üzgün ve şaşkın
halen biçare baba
Nereden geldi
ne çabuk geldi acı,
Şimdi tüm ulus sancılı
ve yaralı Türk milleti
Kapı önünde bir tabut
al bayrağa sarılı.
O ev
şehit Mehmet’in evi..!
Bir ateş düştü haneye ansızın
Yürekler alev aldı
kan kırmızı,
canhıraş çığlıklar yükseldi
mavi bulutların gölgesinde kızıl
buğulu gözler de deniz tuzu ıslak
onlarca boyu serviler al, al uzandı
binlercesinden biriydi bu çöken çatı
Bitlisli paşama,
erime de
uzanan aynı eldi
Biçare başlar öne eğildi
Şimdi tüm ulus acılı
ve yaralı Türk milleti
Bir tabut var evin eşiğinde
al bayrağa sarılı
O ev
şehit Mehmet’in evi..!
Evde figan,
ev enkaz,
ev yıkıldı başlara
gelinin kucağın da
üç aylık balası
Teskereye kalmıştı Mehmet’in
üç haftası
Bekle bebeğim geleceğim,
az kaldı demişti Mehmet karısına,
Az kaldı şafak yirmi bir dedi.
Oysa şehitlik mertebesi
yazılmıştı alnına
Ne yazık ki yenilecekti Mehmet
alın yazısına
Yüzünde buruk bir acı
Mehmet’in gözleri açıktı
Şehitler ölmez yazan beyit
Mehmet’in üzerinden çıktı.
Şimdi tüm ulus acılı
ve yaralı Türk milleti
Son yolculuğa çıkıyordu evinden
al bayrağa sarılı,
dünyaya küsen
O ev
şehit Mehmet’in evi..!