Ağıt 2

Çılgın bir şelalenin
Çağıldayan sularında
Kayboldu
Yürek çığlıklarım....
Kimseler duyamadı...
Sen de...

Sonsuz bir sahilde bıraktım
Tüm umutlarımı geleceğe dair
Kalbimi taş yaptım ve parçaladım.
Tüm sahil çakıl taşı dolu
Göz alabildiğine
Her yerde benden bir parça..

Tuzlu ve bulanık bir deniz suyunda
Yıkadım gözyaşlarımı.
Dertlerimse, umarsızca insanların
Üzerlerine bastıkları kum taneleri.
En üsttekiler kaynarken,
Alttakiler tutuşmaya hazır...

Bir yokoluşun feryadı bu..
Bir kayboluşun...
Bir umutsuzluk ağıdı
Yürek yarasına dokunuşun...
Ahh!!Yine hüznü sardı,
Pervasızca unutuluşun..
Artık, evet artık sevmeyeceğim!!..


Mehmet Kızılkaya