BravehearTs
Kayıtlı Üye
Affetmek ne kadar güzel bir şeydir! Ama ancak cesur, güçlü ve kendine güvenen kimseler affedebilir. Ancak büyük adamlar ve kendine inanan insanlar affedebilir. Düşmanından korkmayanlar affedebilir. Affeden kimse affettiğinden daha büyük olduğuna inanır, inanır değil bilir. Çünkü affedemeyenler ondan bir zarar geleceğinden korkanlardır. Affedemeyenler küçük insanlardır.
Affetmek sağlığa yarar. İnsanı rahatlatır. Enerjisini boşa akıtmaktan kurtarır. Affetmek adaleti icra etmekten daha zordur. Çünkü adaleti yerine getiremezsiniz ama affedebilirsiniz. Biri size bir tokat attığında sizin de ona bir tokat atma hakkınız var ama bunu yapamazsınız. Çünkü bir tokat birkaç tokat doğurur ve içinden çıkılmaz hale getirir durumu. En iyisi affedip rahatlamaktır. Kana kan intikam, bir yere götürmez.
Kuran’da adalete temel bir kaide olarak yer veriliyor ama affetmenin daha hayırlı olduğu anlatılıyor. Bir şey daha hayırlı ise o daha değerli değil mi? Müminlere hakaret edenlere iyi muamele etmeleri tavsiye ediliyor. Ve bunun sonucunda düşman olanların samimi bir dost olabilecekleri hatırlatılıyor. İnsanlar ancak affedilirlerse kazanılırlar. Onda dokuzu yaptıklarına pişman olur.
Affetme hiçbir zaman suçluyu ve kusurlu davranan kimseyi daha büyük kötülüklere ve kabahatlere teşvik etmek değildir. Affetmek pasif bir durum değil, aktif bir durumdur. Affeden istediğinde affettiği kişiyi ikaz ve irşada çalışır. Onun kusurlarını devam ettirmeye müsaade etmez. Böyle bir şey hissettiğinde tavrını değiştirir. Affeden iyilikle doludur. Her kesin iyiliğini ister. Onun daha büyük çukura yuvarlanmasına razı olmaz.
İsa Peygamberin “sana bir tokat atarlarsa öteki yanağını çevir” sözü asla yanlış anlaşılmamalı. Islah ve irşadı mümkünse suçlu ve kabahatli kimseyi affetmenin daha iyi olacağını beyan ediyor. Yoksa bütün kötülükleri teşvik anlamında bir af anlayışı olamaz, olmamıştır. Affetmek bir alışveriş değildir. Affetmek hesaplı kitaplı bir iş değildir. Affetmek karşılıksız bir gönü zenginliğidir. Affeden sonsuz bir hazinenin varlığından haberdardır.
Affetmek bize karşı bir kusur ve kabahat işlemiş kişiyi affetmektir. Yoksa ben haklıyım o haksızdır gelip benden özür dilesin diye karşıdan hareketi bekleseniz siz affedici olamazsınız. İlk adımı sizin atmanız lazımdır. Sizi kızdıran ve darıltan kimse zaten haksız olduğu için affedilir. Eğer haksız değilse neyi affedeceksiniz. Sizin bir adım önde olmanız demektir affetmek.
Allah affedicidir. Şirkin dışında her günahı affedebileceğini söylüyor. Biz kimiz ki adaletle kurtulalım. Biz ancak af ve merhametle kurtulabiliriz. Devlet de zaman-zaman suçluları affeder. Bu affedişinde insani bir maksat ve gaye vardır. Yaptığına pişman olan, ıslah ve irşat olduğuna inandığı suçluları affeder. Haksız muhakemeye maruz kalmış olabilir düşüncesi ile affeder. Affetmek her zaman cezalandırmaktan iyidir. Fakat bu affetmeler iyi ayarlanmalıdır. Suça teşvik ve adalete engel olmamalıdır. Affetmek yeni suçlar doğurmamalıdır.
19 NİSAN 2010
Affetmek sağlığa yarar. İnsanı rahatlatır. Enerjisini boşa akıtmaktan kurtarır. Affetmek adaleti icra etmekten daha zordur. Çünkü adaleti yerine getiremezsiniz ama affedebilirsiniz. Biri size bir tokat attığında sizin de ona bir tokat atma hakkınız var ama bunu yapamazsınız. Çünkü bir tokat birkaç tokat doğurur ve içinden çıkılmaz hale getirir durumu. En iyisi affedip rahatlamaktır. Kana kan intikam, bir yere götürmez.
Kuran’da adalete temel bir kaide olarak yer veriliyor ama affetmenin daha hayırlı olduğu anlatılıyor. Bir şey daha hayırlı ise o daha değerli değil mi? Müminlere hakaret edenlere iyi muamele etmeleri tavsiye ediliyor. Ve bunun sonucunda düşman olanların samimi bir dost olabilecekleri hatırlatılıyor. İnsanlar ancak affedilirlerse kazanılırlar. Onda dokuzu yaptıklarına pişman olur.
Affetme hiçbir zaman suçluyu ve kusurlu davranan kimseyi daha büyük kötülüklere ve kabahatlere teşvik etmek değildir. Affetmek pasif bir durum değil, aktif bir durumdur. Affeden istediğinde affettiği kişiyi ikaz ve irşada çalışır. Onun kusurlarını devam ettirmeye müsaade etmez. Böyle bir şey hissettiğinde tavrını değiştirir. Affeden iyilikle doludur. Her kesin iyiliğini ister. Onun daha büyük çukura yuvarlanmasına razı olmaz.
İsa Peygamberin “sana bir tokat atarlarsa öteki yanağını çevir” sözü asla yanlış anlaşılmamalı. Islah ve irşadı mümkünse suçlu ve kabahatli kimseyi affetmenin daha iyi olacağını beyan ediyor. Yoksa bütün kötülükleri teşvik anlamında bir af anlayışı olamaz, olmamıştır. Affetmek bir alışveriş değildir. Affetmek hesaplı kitaplı bir iş değildir. Affetmek karşılıksız bir gönü zenginliğidir. Affeden sonsuz bir hazinenin varlığından haberdardır.
Affetmek bize karşı bir kusur ve kabahat işlemiş kişiyi affetmektir. Yoksa ben haklıyım o haksızdır gelip benden özür dilesin diye karşıdan hareketi bekleseniz siz affedici olamazsınız. İlk adımı sizin atmanız lazımdır. Sizi kızdıran ve darıltan kimse zaten haksız olduğu için affedilir. Eğer haksız değilse neyi affedeceksiniz. Sizin bir adım önde olmanız demektir affetmek.
Allah affedicidir. Şirkin dışında her günahı affedebileceğini söylüyor. Biz kimiz ki adaletle kurtulalım. Biz ancak af ve merhametle kurtulabiliriz. Devlet de zaman-zaman suçluları affeder. Bu affedişinde insani bir maksat ve gaye vardır. Yaptığına pişman olan, ıslah ve irşat olduğuna inandığı suçluları affeder. Haksız muhakemeye maruz kalmış olabilir düşüncesi ile affeder. Affetmek her zaman cezalandırmaktan iyidir. Fakat bu affetmeler iyi ayarlanmalıdır. Suça teşvik ve adalete engel olmamalıdır. Affetmek yeni suçlar doğurmamalıdır.
19 NİSAN 2010