Ne soğuk bir sessizlik
Sözün bittiği , nefesin tükendiği ,
Canın kesildiği ;
Ölüm
Sarar korkusunu herkese bir ruhun teslimi
Nabzı idam edilcekmiş gibi gelir insana
Oda ölecekmiş gibi
Kimi sevdiğini , kimi en yakın bildiğini
Ama herkes en çokta kendini
Önce inanç gelir akla sonrasında sorgu
Kızar beden kendisine aynada
İster gönül en acısızını o anda
Gariptir ölüm
Ağlatır ya ;
Kim ağlamış bir saat önce gördüğü kişiyi bir saat sonra göremiyor diye ?
Ölüm bu , ağlatır işte şaşkınlıkla
İlk gözyaşları yakmaz canı
Sonra sonra çıkar acısı
Bir gece başını yastığına koyduğunda ,
Gün içinde bir şey sana onu hatırlattığında
Yada ona ait bir şeyler bulduğunda
İlk gözyaşı değil , bu zamanlarda ki gözyaşlarıdır asıl can yakanda
Ve tabiki özlenir yokolan ,zaman aktıkça
Hani zaman her şeye ilaç ya ölüme kanayan yara
Ne gariptir ölüm
Zamanlar ters orantı
Zaman geçtikçe dahada çok incitir , aratır özleneni
Ve hissettirir etkisini
Ölüm...
Nokta .
Alıntıdır
