Earl Freyja
Bayan Üye
The Hunger Games.
Catching Fire.
Mocking Jay.
Catching Fire.
Mocking Jay.
|
|
17
- Konbuyu başlatan Earl Freyja
- Başlangıç tarihi
- Durum
Earl Freyja
Bayan Üye
---> 17
Bu buraya atacağım ilk post, bu konuyu açarken 'neyse ya günlük bulunsun da belki yazarım' diye söyleyenerek açmıştım ancak yine lafımı yerine getiremeyeceğim. Sadece bilmiyorum işte bu post bulunsun burada. Şu an için anlatacak bir şeyim yok sana, neyse skylar.
Neyse.
Bu buraya atacağım ilk post, bu konuyu açarken 'neyse ya günlük bulunsun da belki yazarım' diye söyleyenerek açmıştım ancak yine lafımı yerine getiremeyeceğim. Sadece bilmiyorum işte bu post bulunsun burada. Şu an için anlatacak bir şeyim yok sana, neyse skylar.
Neyse.
Earl Freyja
Bayan Üye
---> 17
Sanırım anlatabileceğim bir kaç şey çıktı skylar.
Öncelikle paranoid şizofreni olduğumu bilmeni isterim. En azından geçen yıl öyleydim. Geri dönüyor mu dersin? Az önce saçlarımı yıkadım ve korkudan işimi tamamen yaram yamalak yaptım, ancal yapmayı başardım. Şu an bile bunları yazarken saçlarımı kurulamaya uğraşıyorum ki gözlerim saçlarımdan etrafı görmezken, beynim başka bir şeylerle meşgul olsun.
Şu sıralar kafam çok karışık. Sana anlatmak isterdim, belki bir gün anlatırım ancak Nisan ayında böyle olmam beni derinden üzüyor. Genelde insanlar Kasım aylarında melankolik olur. Kasım ayı benim mutluluk ayım sayılabilirdi. 1 yıldır anca elde etmeyi başarabildiğim şey avuçlarımın arasındaydı. Sonra bazı şeyler öğrendim. Ve Aralık ayım tamamiyle zehir oldu. O sıralar ciddi anlamda hastaydım ancak farkına varamıyordum. İçi krem rengi yumuşacık tüylü lacivert montum bana hiç üşüyemezmişim gibi geltirtiyordu, öyle değilmiş. Ateşim 39larda dolanırken, yağmurda anneanneme yürür, orda babamın akşam 7de iş çıkışında beni almasını beklerdim. Öğle uykusu olmayan biri olarak okuldan sonra üniformalarımla yerdeki halının üzerinde uyuyakalırdım. Babam geldiğinde beni uyandırırdı ve kalkarken başım zonklamaya başlardı. Üniformalarım kırışmış, üstüm açık bir şekilde yattığımdan ve saçlarım ıslak olduğundan üşümüş olurdum. Telefonuma bir sürü mesaj gelmiş, cevap vermeye elim kolum tutmazdı. Eve gittiğimde duştan sonra yemek yer, hap içip uyurdum.
Benexol hapının ağzına tüküreyim. Uyumadan önce her aldığımda kabuslar birbirini kovalardı. Ölen ölene.
Şimdilerde iyi olmamam gerektiği halde iyiyim. Kendimi bir şeylere rahatça verebiliyorum sanırım yanımda bir çok arkadaşım olduğundan ve beni depresyon dönemimde herkes tek başıma bıraktığından. Varsın bıraksınlar, kendimi daha güçlü hissediyorum. En azından eskiye nazaran. Herneyse skylar. Sanırım saçlarımı biraz daha kurutmam gerek, korkmadan.
Görüşmek üzere.
Seni seviyorum.
Öncelikle paranoid şizofreni olduğumu bilmeni isterim. En azından geçen yıl öyleydim. Geri dönüyor mu dersin? Az önce saçlarımı yıkadım ve korkudan işimi tamamen yaram yamalak yaptım, ancal yapmayı başardım. Şu an bile bunları yazarken saçlarımı kurulamaya uğraşıyorum ki gözlerim saçlarımdan etrafı görmezken, beynim başka bir şeylerle meşgul olsun.
Şu sıralar kafam çok karışık. Sana anlatmak isterdim, belki bir gün anlatırım ancak Nisan ayında böyle olmam beni derinden üzüyor. Genelde insanlar Kasım aylarında melankolik olur. Kasım ayı benim mutluluk ayım sayılabilirdi. 1 yıldır anca elde etmeyi başarabildiğim şey avuçlarımın arasındaydı. Sonra bazı şeyler öğrendim. Ve Aralık ayım tamamiyle zehir oldu. O sıralar ciddi anlamda hastaydım ancak farkına varamıyordum. İçi krem rengi yumuşacık tüylü lacivert montum bana hiç üşüyemezmişim gibi geltirtiyordu, öyle değilmiş. Ateşim 39larda dolanırken, yağmurda anneanneme yürür, orda babamın akşam 7de iş çıkışında beni almasını beklerdim. Öğle uykusu olmayan biri olarak okuldan sonra üniformalarımla yerdeki halının üzerinde uyuyakalırdım. Babam geldiğinde beni uyandırırdı ve kalkarken başım zonklamaya başlardı. Üniformalarım kırışmış, üstüm açık bir şekilde yattığımdan ve saçlarım ıslak olduğundan üşümüş olurdum. Telefonuma bir sürü mesaj gelmiş, cevap vermeye elim kolum tutmazdı. Eve gittiğimde duştan sonra yemek yer, hap içip uyurdum.
Benexol hapının ağzına tüküreyim. Uyumadan önce her aldığımda kabuslar birbirini kovalardı. Ölen ölene.
Şimdilerde iyi olmamam gerektiği halde iyiyim. Kendimi bir şeylere rahatça verebiliyorum sanırım yanımda bir çok arkadaşım olduğundan ve beni depresyon dönemimde herkes tek başıma bıraktığından. Varsın bıraksınlar, kendimi daha güçlü hissediyorum. En azından eskiye nazaran. Herneyse skylar. Sanırım saçlarımı biraz daha kurutmam gerek, korkmadan.
Görüşmek üzere.
Seni seviyorum.
- Durum