nemesiss
Bayan Üye
Son sabahımdı benim, doğmadı güneş…
Söylenecek bir söz kaldıysa eğer yaşam adına;
Bebeklerim elimde,
Lolipoplarım cebimde…
Başka ne diyebilirim ki anne,
Doğmadı güneş doğmadı işte!
Son sabahımdı benim…
Tokalarıma, bileziklerime hiç kimse dokunmasın,
Tamam mı anne?
Kayıp gittin ellerimden…
Tokaların, bileziklerin, en sevdiğin terliklerin…
Bebeklerin ve defterlerin, hatta kokun…
Kaygılanma bebeğim,
Şimdi benim üzerimde…
Meleğim ben şimdi,
İstemedim ama, meleğim işte!
Masamda dursun oyun cdlerim, onlara da dokunmasın hiç kimse…
Biliyor musunuz, ölmedim ben…
Ben ölmedim,
Değil mi anne?
Ölmedin bebeğim,
Ölmedin sen,
Öldürüldün aslında doyasıya…
Ölmek için yaşamak gerekti,
Ama yaşamadın bebeğim,
Yaşamadın sen öldüğün kadar…
Evet, sen ölmedin,
öldürüldün aslında doyasıya!..
Biliyor musun anne,
Gemiler yok, denizlerde yok burada.
Bulutlardan daha da beyaz ölüm...
Hem kanatları da yok meleklerin…
Anlatma bebeğim, cennettesin biliyorum…
17 ağustos’ta canın değildi yitirdiğin.
Yarım kalan sevinçlerin ve sevgilerin,
Henüz kurulmamış hayallerin,
Tutulmamış dileklerindi aslında…
Dinle anne…
Düşünce dizini kanatmak,
Geçsin diye üzerini öpmek de yok burada…
Akşam olunca eve girmek,
Nazlanarak yemek yemek de yok…
Kucak da uyumak, ardından yatağına taşınmak da yok anne…
Önemi var mı bilmem bebeğim,
Burada da çiçekler siyah, sular bulanık…
Sevgiler eksik, insanlar yitik.
Gönüller yorgun, hatta hep bitik…
Ama hayallerim vardı anne, tonlarca…
Uçurtmalarım vardı gökyüzünde…
Doymak istediğim sevgilerim…
Giderken boynuna sıkı sımsıkı sarılmak istediklerim vardı…
Eşyalarımız mıydı saçılan ortalığa, anılarımız mıydı?
Biz miydik enkaz, evlerimiz miydi bilemedim…
Doğmadı güneş…
Yaklaşan ve bizi bulan ayrılıkların önünde,
Sarılamadan sevdiklerine,
yaşamak mı kötüydü, ölüm mü ?
Bilemedim bebeğim…
Güneşin doğuşuna şahit olmak artık istemeseniz de,
Mevsimleri yaşamak sıra sıra, ruhunuz kışın içerisinde…
Severmiş gibi yapmak, alışmış görünmek…
Ve sindirmek içinize tüm çirkinlikleri…
Yaşamak mı iyiydi, ölüm mü ?
Ne dersin anne?
Söylenecek bir söz kaldıysa eğer,
Hadi Söylesene anne…
Yaşamak mı iyiydi yoksa ölüm mü?
İsyan sayılmayacaksa, ölüm diyeceğim…
Doğmadı güneş, bize doğmadı işte…
Yaklaşan ve bizi bulan ayrılıkların önünde, sözler bitti, biz bittik…
Şimdi bir yanımız cehennem bir yanımız cennet,
Ve hiç doğmadı güneş,
Doğmadı işte!
