'hayaL
Bayan Üye
Çocuklarımızın güzel şekilde büyümesi ve gelişimi için uygun bir ev ortamı oluşturmak, biz büyüklerin vazifesidir. Bunun sağlanması için bir takım dikkat edilmesi gerekilen hususlar vardır. Bunları şöyle sıralayabiliriz:
* Anne ve baba, birbirlerini seven, değer veren ve birbirlerine saygı duyan kişiler olmalıdır. Özellikle çocukların önünde birbirlerine saygı ile yaklaşmalı, sevgilerini tutarlılıkla ve dürüstçe ifade etmelidirler.
* Çocuklarımızı şartsız olarak sevmeli ve öylece kabul etmeliyiz. Güzel ve olumlu davranışlarına destek olmalı ve böyle davranışlar için onları yüreklendirmeliyiz.
* Çocuklarımıza yapacağımız destek ve yardımı, yaşı büyüdükçe azaltmalı, beceri ve yeteneklerini geliştirmelerine destek olmalıyız. Sözgelimi kendi yemeğini yemeye çalıştığında “Üzerine döker, kirletir” diye engellersek yanlış yapmış oluruz.
Örnek bir olay olarak anlatıyorum; 20 yaşındaki Ahmet, kendine güvensizlik ve arkadaş edinememe şikâyetleriyle annesi tarafından muayeneye getirilmişti. Görüşme sırasında Ahmet şunları anlatmıştı: “Küçükken kemiklerimin zayıf olduğunu söyleyen annem, beni hep aşırı korudu. ‘Koşma, kemiklerin zayıf!’ dendi. Arkadaşlarımla top oynayamaz, onlara ayak uyduramazdım. Annem hep hasta olduğumu söylüyordu. Ben bu yüzden devamlı geride ve ayrı kaldım.”
Annesi çocuğunu koruma adına, kendine güvenini geliştirmesini önlemişti maalesef.
Bir başka hastamız, 30 yaşlarındaki Abdi ise pos bıyıklı erkeklerden korkuyor, bu yüzden dışarı çıkmaya çekiniyordu. Onunla konuştuğumuzda ise anne ve akrabalarının “pos bıyıklıların kendisine kötü şeyler yapacağına, onlara karşı dikkatli olmasına ve tek başına dışarı çıkmamasına” yönelik, çocuklukta sürekli telkinde bulunduklarını anlattı. Yıllarca beyni yıkanan Abdi, şimdi yanlış olduğunu bilse de bu beyin yıkamasının etkisinden kurtulamıyor, korku içinde kıvranıyordu.
Çocuklarımızın güzel bir şekilde yetişmesi için dikkat edilmesi gereken hususlara tekrar dönelim;
* Onlara uygun bir eğitim ve disiplin sunmalıyız. Böylelikle hem kendilerinin farkına daha çok varırlar hem de diğer insanlarla daha başarılı iletişim kurarlar.
* Evde sıcak, hoş, şefkat dolu bir ortam oluşturmalıyız. Çocuklara güler yüzlü davranmalı, alay ve aşağılamaktan, hele hele başkalarıyla
kıyaslamaktan kesinlikle kaçınmalıyız.
* Akrabalarımızla sık görüşmeliyiz. Böylelikle çocuğumuz geniş bir ailenin üyesi olduğunu görmeli, kendine ve çevresine güven duymalıdır.
* Her zaman misafirperver olmalıyız. Çocuğumuz gelen misafirleri görerek onları örnek alacak, ayrıca ileride evlenip yuvasını kurduğunda, kendisi de evimize daha rahat gelecek ve misafir ağırlamayı sevecektir.
* Aile bireyleri bir arada bulunmaktan zevk almalı, beraberce şakalaşarak gülebilmelidir. Kendiliğinden gelişen eğlence, sağlıklı ailenin vazgeçilmez parçasıdır.
* Anne ve baba, birbirlerini seven, değer veren ve birbirlerine saygı duyan kişiler olmalıdır. Özellikle çocukların önünde birbirlerine saygı ile yaklaşmalı, sevgilerini tutarlılıkla ve dürüstçe ifade etmelidirler.
* Çocuklarımızı şartsız olarak sevmeli ve öylece kabul etmeliyiz. Güzel ve olumlu davranışlarına destek olmalı ve böyle davranışlar için onları yüreklendirmeliyiz.
* Çocuklarımıza yapacağımız destek ve yardımı, yaşı büyüdükçe azaltmalı, beceri ve yeteneklerini geliştirmelerine destek olmalıyız. Sözgelimi kendi yemeğini yemeye çalıştığında “Üzerine döker, kirletir” diye engellersek yanlış yapmış oluruz.
Örnek bir olay olarak anlatıyorum; 20 yaşındaki Ahmet, kendine güvensizlik ve arkadaş edinememe şikâyetleriyle annesi tarafından muayeneye getirilmişti. Görüşme sırasında Ahmet şunları anlatmıştı: “Küçükken kemiklerimin zayıf olduğunu söyleyen annem, beni hep aşırı korudu. ‘Koşma, kemiklerin zayıf!’ dendi. Arkadaşlarımla top oynayamaz, onlara ayak uyduramazdım. Annem hep hasta olduğumu söylüyordu. Ben bu yüzden devamlı geride ve ayrı kaldım.”
Annesi çocuğunu koruma adına, kendine güvenini geliştirmesini önlemişti maalesef.
Bir başka hastamız, 30 yaşlarındaki Abdi ise pos bıyıklı erkeklerden korkuyor, bu yüzden dışarı çıkmaya çekiniyordu. Onunla konuştuğumuzda ise anne ve akrabalarının “pos bıyıklıların kendisine kötü şeyler yapacağına, onlara karşı dikkatli olmasına ve tek başına dışarı çıkmamasına” yönelik, çocuklukta sürekli telkinde bulunduklarını anlattı. Yıllarca beyni yıkanan Abdi, şimdi yanlış olduğunu bilse de bu beyin yıkamasının etkisinden kurtulamıyor, korku içinde kıvranıyordu.
Çocuklarımızın güzel bir şekilde yetişmesi için dikkat edilmesi gereken hususlara tekrar dönelim;
* Onlara uygun bir eğitim ve disiplin sunmalıyız. Böylelikle hem kendilerinin farkına daha çok varırlar hem de diğer insanlarla daha başarılı iletişim kurarlar.
* Evde sıcak, hoş, şefkat dolu bir ortam oluşturmalıyız. Çocuklara güler yüzlü davranmalı, alay ve aşağılamaktan, hele hele başkalarıyla
kıyaslamaktan kesinlikle kaçınmalıyız.
* Akrabalarımızla sık görüşmeliyiz. Böylelikle çocuğumuz geniş bir ailenin üyesi olduğunu görmeli, kendine ve çevresine güven duymalıdır.
* Her zaman misafirperver olmalıyız. Çocuğumuz gelen misafirleri görerek onları örnek alacak, ayrıca ileride evlenip yuvasını kurduğunda, kendisi de evimize daha rahat gelecek ve misafir ağırlamayı sevecektir.
* Aile bireyleri bir arada bulunmaktan zevk almalı, beraberce şakalaşarak gülebilmelidir. Kendiliğinden gelişen eğlence, sağlıklı ailenin vazgeçilmez parçasıdır.