iReM^^
Banned
Yaz aylarının bu en güzel günlerini yaşarken en değerli varlığımız ve geleceğimiz olan çocuklar da karnelerini almış, en cıvıl cıvıl ve en yaramaz halleriyle tatilin keyfini çıkarmaya başladılar.
Ekranlarımızda da o sevdiğimiz diziler teker teker yaz tatiline girdiler. Şimdi ise yaz sezonu ile birlikte çocuklar da düşünülerek birçok yeni dizi başlıyor. Bir anne olarak kış aylarında belirli saatten sonra çocuğumu hep ekranlardan uzak tutmuşumdur. Ama yaz tatili başlar başlamaz çocukların en büyük eğlencesi haline geliyor televizyon ne yazık ki. Asli ihtiyacı oyun olan çocuklarımız, büyük şehirlerin en büyük dezavantajı olan “yaz tatili= televizyon ve bilgisayar” havasına çoktan girdiler bile.
Çocuklar televizyonların karşına geçtiler de, peki, televizyonlar bu konuda çocuklar için hazır mı? İşte bu konuda benim ciddi tereddütlerim var. Pek çoğunuzun tahmin edeceği gibi büyükler için hazırlanan dizlerden değil benim tedirginliğim. Tam tersine çocukların izlemesi için hazırlanan içinde sayısız olağanüstü durumun ve sihirlerin kol gezdiği çocuk dizleri beni çok daha fazla tedirgin ediyor.
Geçen akşam ekranları dolaşırken “Kayıp Prenses” diye bir diziyle karşılaştım. Daha önce izlememiştim ve benim eleştirim dizinin dinamikleri ile ilgili değil. İçinde gereğinden fazla sihirli ve olağanüstü şeylerin varlığı da değil tedirgin eden. Onayladığımdan değil, bu tarz içinde sihir öğeleri bulunduran dizilerin çocukların gerçekçilik duygusunun gelişimine zarar verdiğini ben değil birçok uzman da söylüyor zaten.
Diziyi izlerken beni dehşete düşüren şey küçücük bir çocuğun bu kadar kötü bir karaktere büründürülmesiydi. Sevimli mi sevimli 8–10 yaşlarında minik bir kızımıza öyle bir kişilik oluşturmuşlar ki küçücük kız kötülükten başka bir şey düşünmüyor. Dizide yapılan sihirlerden bile daha olağandışı olan bir şey değil midir bu? Ve aynı yaşlardaki oğlumun bana dönüp “bu kızdan nefret ediyorum” demesiyle dehşetim daha da bir arttı.
Her gün çocuklarımıza sevgiyi aşılamak için bu kadar emek verirken bir saate sığdırılan ve amacı para kazanmak olan ve çocuklar için yapıldığı iddia edilen bir dizi, sizin bu uğraşınızı bir anda siliveriyor. Nefret duygusundan uzak büyütmeye çalıştığınız çocuğunuz kendi yaşlarında küçük bir kızın bu kadar kötü davranmasını özümseyemiyor. Ondan bu olgunluğu göstermesini beklemek haksızlık olur sanırım.
Yaz aylarında ekranların karşısında yetişkinlerden çok çocukların bulunduğunu unutmamak gerekiyor. Arkada beliren her detaya, reklâm diye tepki veren, ekranda oluşan o puslu görüntülerle ekranın çirkinleşmesine neden olan RTÜK acaba bunları görmüyor mu? Biz bu toplumda yüreği sevgi dolu bir evlat yetiştirmek için emek verirken birilerinin bunu elinin tersiyle itmesi, çok mu normal görünüyor onlara? Ülkemizde çok değerli psikiyatrisiler ve pedagoglar var. RTÜK’ ÜN bu uzmanlardan yardım alması çok mu olağanüstü? Reklâm yasaklarını denetlemek bu kadar kolay da, geleceğimiz olan çocuklarımızı, özellikle yaz aylarında ekranlardaki tehlikelerden korumak çok mu zor?
Sadece düşünülmesi gereken o renkli ekranın karşısında yalnız olmadığımız. Biz o ekranı çocuklarla paylaşıyoruz. Çocuklarımızı unutmayalım lütfen! Onlar bizim geleceğimiz…
Ekranlarımızda da o sevdiğimiz diziler teker teker yaz tatiline girdiler. Şimdi ise yaz sezonu ile birlikte çocuklar da düşünülerek birçok yeni dizi başlıyor. Bir anne olarak kış aylarında belirli saatten sonra çocuğumu hep ekranlardan uzak tutmuşumdur. Ama yaz tatili başlar başlamaz çocukların en büyük eğlencesi haline geliyor televizyon ne yazık ki. Asli ihtiyacı oyun olan çocuklarımız, büyük şehirlerin en büyük dezavantajı olan “yaz tatili= televizyon ve bilgisayar” havasına çoktan girdiler bile.
Çocuklar televizyonların karşına geçtiler de, peki, televizyonlar bu konuda çocuklar için hazır mı? İşte bu konuda benim ciddi tereddütlerim var. Pek çoğunuzun tahmin edeceği gibi büyükler için hazırlanan dizlerden değil benim tedirginliğim. Tam tersine çocukların izlemesi için hazırlanan içinde sayısız olağanüstü durumun ve sihirlerin kol gezdiği çocuk dizleri beni çok daha fazla tedirgin ediyor.
Geçen akşam ekranları dolaşırken “Kayıp Prenses” diye bir diziyle karşılaştım. Daha önce izlememiştim ve benim eleştirim dizinin dinamikleri ile ilgili değil. İçinde gereğinden fazla sihirli ve olağanüstü şeylerin varlığı da değil tedirgin eden. Onayladığımdan değil, bu tarz içinde sihir öğeleri bulunduran dizilerin çocukların gerçekçilik duygusunun gelişimine zarar verdiğini ben değil birçok uzman da söylüyor zaten.
Diziyi izlerken beni dehşete düşüren şey küçücük bir çocuğun bu kadar kötü bir karaktere büründürülmesiydi. Sevimli mi sevimli 8–10 yaşlarında minik bir kızımıza öyle bir kişilik oluşturmuşlar ki küçücük kız kötülükten başka bir şey düşünmüyor. Dizide yapılan sihirlerden bile daha olağandışı olan bir şey değil midir bu? Ve aynı yaşlardaki oğlumun bana dönüp “bu kızdan nefret ediyorum” demesiyle dehşetim daha da bir arttı.
Her gün çocuklarımıza sevgiyi aşılamak için bu kadar emek verirken bir saate sığdırılan ve amacı para kazanmak olan ve çocuklar için yapıldığı iddia edilen bir dizi, sizin bu uğraşınızı bir anda siliveriyor. Nefret duygusundan uzak büyütmeye çalıştığınız çocuğunuz kendi yaşlarında küçük bir kızın bu kadar kötü davranmasını özümseyemiyor. Ondan bu olgunluğu göstermesini beklemek haksızlık olur sanırım.
Yaz aylarında ekranların karşısında yetişkinlerden çok çocukların bulunduğunu unutmamak gerekiyor. Arkada beliren her detaya, reklâm diye tepki veren, ekranda oluşan o puslu görüntülerle ekranın çirkinleşmesine neden olan RTÜK acaba bunları görmüyor mu? Biz bu toplumda yüreği sevgi dolu bir evlat yetiştirmek için emek verirken birilerinin bunu elinin tersiyle itmesi, çok mu normal görünüyor onlara? Ülkemizde çok değerli psikiyatrisiler ve pedagoglar var. RTÜK’ ÜN bu uzmanlardan yardım alması çok mu olağanüstü? Reklâm yasaklarını denetlemek bu kadar kolay da, geleceğimiz olan çocuklarımızı, özellikle yaz aylarında ekranlardaki tehlikelerden korumak çok mu zor?
Sadece düşünülmesi gereken o renkli ekranın karşısında yalnız olmadığımız. Biz o ekranı çocuklarla paylaşıyoruz. Çocuklarımızı unutmayalım lütfen! Onlar bizim geleceğimiz…
